Κείμενο του Γάλλου ποιητή, Λαφονταίν ή Ζαν ντε Λα Φονταίν (Jean de La Fontaine), ο οποίος ήταν πολύ γνωστός για τους Μύθους του, των οποίων τη θεματολογία την αντλούσε από τον Αίσωπο. Το περιεχόμενο αφορά το κάλεσμα του θεού Δία στα ζωντανά πλάσματα που δημιούργησε, για να του αναφέρουν τα παράπονά τους αναφορικά με τα ελαττώματα που θεωρεί το καθένα ότι είχε η εμφάνισή του. Το κάθε ζώο δήλωνε ότι του αρέσει πολύ ο εαυτός του αλλά ότι βρίσκει πολύ αποκρουστικό κάποιο άλλο ζώο, για παράδειγμα ο πίθηκος την αρκούδα, η αρκούδα την καμήλα και ούτω καθεξής. Η συμπεριφορά αυτή απαντάται και στους ανθρώπους, οι οποίοι εντοπίζουν τα ελαττώματα των άλλων αλλά τα δικά τους τα παρακάμπτουν ή τα αποκρύπτουν. Το κείμενο είναι γραμμένο με ομοιοκαταληξία και έχει ρυθμό. Περιλαμβανόταν στο περιοδικό «Η Ευτέρπη», στο τεύχος του 1850. Η Ευτέρπη ήταν το πρώτο ελληνικό εικονογραφημένο περιοδικό του 19ου αιώνα.