Λιθογραφία, στην οποία εικονίζεται ο Υδραίος ναύαρχος του ελληνικού στόλου κατά την επανάσταση του 1821, Ανδρέας Μιαούλης (1769-1835). Το πραγματικό του επώνυμο ήταν Βώκος ή Μπώκος. Το παρωνύμιο Μιαούλης προήλθε είτε από τη διαταγή "Μία ούλοι!" που έδινε στους ναύτες του, για να συγχρονίζονται, είτε γιατί "Μιαούλ" ήταν το όνομα σκάφους (τουρκικό μπρίκι), που του ανήκε. Ήταν μάλλον αγράμματος, μα ιδιαίτερα ευφυής και ικανός στην ναυτική τέχνη. Στα νιάτα του ήταν ονομαστός κουρσάρος της Ανατολικής Μεσογείου. Κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους έκανε περιουσία σπάζοντας τον αποκλεισμό των Άγγλων και ανεφοδιάζοντας τις ισπανικές πόλεις. Με την έναρξη της επανάστασης, μαζί με άλλους πλοιοκτήτες, διέθεσαν τα πλοία τους και ανέλαβαν τις δαπάνες των ναυτικών επιχειρήσεων. Ήταν αρχηγός του στόλου του Αιγαίου επί Καποδίστρια, ώσπου οι δυο άντρες συγκρούστηκαν. Οι πλοιοκτήτες της Ύδρας ζήτησαν προνομιακή μεταχείριση, επειδή είχαν συμβάλει στον εθνικό αγώνα. Ο Μιαούλης όξυνε την κατάσταση, αποτολμώντας ακραίες ενέργειες (πυρπόληση του εθνικού στόλου), για τις οποίες κατακρίθηκε. Επί Όθωνος ανέλαβε γενικός επιθεωρητής του στόλου.