Μπορεί να αξιοποιηθεί στη Λογοτεχνία και στη Γλώσσα για να αναλογιστούν οι μαθητές/τριες όλα τα ζητήματα που θέτει η συγγραφέας του, σε σχέση με το πώς και γιατί πρέπει να συγγράφει κανείς. Ίσως, είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί πρώτα η αποδόμησή του ως κειμενικού είδους (δοκιμίου), αφού εξομαλυνθούν και προβλήματα που ενδεχόμενα θα προκύψουν από την καθαρεύουσα γλώσσα του. Προτείνεται οι μαθητές/τριες να κληθούν να αντιμετωπίσουν την συγκεκαλυμμένη ερώτηση - προτροπή στο τέλος του κειμένου - αν πρέπει να γράφει κανείς σε υπαγόρευση της καρδιάς και της συνείδησής του - ως ένα προς επίλυση πρόβλημα, καταθέτοντας τις δικές τους εμπειρίες και απόψεις, αλλά πραγματοποιώντας και μικρές εργασίες σε ομάδες, για το σκοπό της λογοτεχνίας, αναζητώντας και διερευνώντας τις απόψεις και άλλων συγγραφέων, παλαιών και σύγχρονων. Σε ένα, επιπλέον, επίπεδο θα μπορούσε να απασχολήσει τη διδασκαλία και το γεγονός πώς το συγκεκριμένο κείμενο αποτελεί μια από τις σπάνιες φορές που διατυπώνεται η γνώμη μιας γυναίκας συγγραφέως, σε μια χρονική περίοδο (αρχές του 20ού αιώνα) κατά την οποία οι γυναικείες φωνές στη συγγραφή είναι περιορισμένες. Μπορεί κανείς να διακρίνει μια γυναικεία οπτική στο κείμενο ή κινείται στην πεπατημένη οδό στην οποία θα κινούνταν και ένας άντρας συγγραφέας; Και αυτό είναι, επίσης, ένα ενδιαφέρον προς επίλυση πρόβλημα.