Δοκίμια για τον «Αλαφροΐσκιωτο» του Σικελιανού, ενός από τους μείζονες Έλληνες ποιητές, γραμμένο από τον Δ. Ζαχαριάδη και δημοσιευμένα στο περιοδικό «Γράμματα» Το έργο του Σικελιανού διακρίνεται από έντονο λυρισμό και ιδιαίτερο γλωσσικό πλούτο. Ο «Αλαφροΐσκιωτος» είναι ένα μακρό ποίημα χωρίς αφηγηματική πλοκή, συνθεμένο από 60 μικρές ενεπίγραφες ενότητες. Αριθμεί 2.293 στίχους, και είναι χωρισμένο σε δυο μεγάλα μέρη (1.186+1.049 στίχοι), με ένα σύντομο (58 στίχοι) "διάμεσο ύμνο". Από έναν «αλαφροΐσκιωτο», δηλαδή άνθρωπο που βλέπει τα αόρατα, δεν περιμένει κανείς αυστηρή λογική ακολουθία· προσδοκά, αντιθέτως, αποκαλύψεις για πράγματα που υπερβαίνουν την κοινή νόηση. Για αυτό το λόγο, το ποίημα έχει άναρχη δομή και όχι λογική αλληλουχία.