Το κείμενο παρά τη μικρή γλωσσική του δυσκολία —κυρίως επειδή έχουμε απομακρυνθεί από το συγκεκριμένο γλωσσικό ύφος— είναι χαριτωμένο. Έχει μιαν αφέλεια, αλλά είναι εμφανής η γλωσσική ευφυία και η βαθειά μόρφωση του γράφοντος. Η ιστορία του Τουβελκάιν φαίνεται εκ πρώτης όψεως να είναι μια απλή ιστορία κέρδους και συνακόλουθης ευτυχίας/δυστυχίας, ανάλογα με το αν κάποιος ανήκει στους κερδισμένους ή στους χαμένους. Ωστόσο ο πλούσιος έμπορος Τουβελκάιν δεν είναι ένας απλοϊκός καιροσκόπος. Η ευστροφία του δε είναι κληρονομικού τύπου. Κουβαλάει μέσα του την ευστροφία του ‘παιδεμένου’ που ψάχνει να βρει λύσεις στο πρόβλημά του. Κι ακόμα κουβαλάει μέσα του την εμπειρία του θαλασσοδαρμένου φοινικικού λαού, που τον μνημονεύει ως τέτοιον και ο Όμηρος. Άλλωστε ο λαός αυτός είχε μια τόσο στενή λωρίδα γης γεμάτη κέδρους, ώστε το μόνο που μπορούσαν να φτιάξουν ήταν καράβια. Ο διδάσκων θα πρέπει, αφού δώσει το κείμενο για επεξεργασία στους μαθητές, να τους βοηθήσει να εντοπίσουν τα σημεία εκείνα του κειμένου που αποδεικνύουν ότι οι Φοίνικες ήταν ένας λαός που έπλευσε έξω από τη λεκάνη της Μεσογείου (προς δυσμάς) αλλά και «…προς βορράν εις τας χώρας του ψύχους και του ηλέκτρου» —πιθανή αναφορά στη Βόρεια θάλασσα και τη Βαλτική, όπου βρίσκεται άφθονο κεχριμπάρι. Λίγη σημασία έχει αν οι πληροφορίες ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Εκείνο που πραγματικά έχει σημασία είναι «ο πηγαιμός», το ταξίδι, όπως ακριβώς το περιγράφει και ο Καβάφης στην «Ιθάκη» του, όπως και ο Όμηρος στην «Οδύσσειά» του. Οι δυσκολίες είναι εκείνες που γεννούν τις λύσεις, δηλαδή τον πλούτο. Η «θάλασσα» είναι εκείνη που μας βάζει ιδέες. Το ωραίο αυτό κείμενο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στις θεματικές περιοχές της ιστορίας, των αρχαίων ελληνικών, της γεωγραφίας, της λογοτεχνίας, της γλώσσας. Μπορεί επίσης να φανεί χρήσιμο σε ερευνητικές εργασίες-project σχετικές με την οικολογία (επεξεργασία και επαναχρησιμοποίηση) κοκ. Τέλος, θα ήταν χρήσιμο να γίνει μια σύγκριση των δύο λαών (φοινικικού-αρχαιοελληνικού) και της σχέσης και των δύο με τη θάλασσα. Η αναφορά στον Οδυσσέα θα περάσει μοιραία στο μάθημα. Είναι ευκαιρία να συζητηθεί η σχέση του Οδυσσέα με τη θάλασσα ως προς το «πολύτροπον» του χαρακτήρα του.