Πρόκειται για ελαιογραφία, όπου εικονίζεται ο Αντώνιος Κριεζής (1796-1865), αγωνιστής κατά την Eλληνική Επανάσταση του 1821 και αργότερα πρωθυπουργός της Ελλάδας. Καταγόταν από την Ύδρα και γεννήθηκε στην Τροιζήνα. Σε ηλικία 15 ετών αιχμαλωτίστηκε μαζί με τον αδερφό του Ιωάννη από Αλγερινούς πειρατές, έγινε σκλάβος για τρία χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στην Ύδρα. Μετά το ξέσπασμα την Επανάστασης του 1821 και με την προτροπή του Λάζαρου Κουντουριώτη εκτόπισε τον Αντώνιο Οικονόμου στο Κρανίδι, επειδή είχε καταλάβει την εξουσία πραξικοπηματικά. Στη διάρκεια της επανάστασης, πήρε μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις στη Σάμο (Ιούλιος 1821) και στη ναυμαχία των Σπετσών (8 Σεπτεμβρίου 1822). Το 1825 συμμετείχε στο εγχείρημα του Κανάρη για την πυρπόληση του αιγυπτιακού στόλου μέσα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Το 1828 ο Καποδίστριας τον διόρισε μοίραρχο του στόλου και το 1829 έπειξε σημαντικό ρόλο στην παράδοση των Τούρκων της Βόνιτσας. Την εποχή του Όθωνα, έγινε αντιναύαρχος (ο πρώτος του ελληνικού ναυτικού με αυτό τον βαθμό) και ονομάστηκε αυλάρχης. Το 1836 έγινε υπουργός των Ναυτικών στην Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ. Διατέλεσε, επίσης, υπουργός των Ναυτικών στην Κυβέρνηση Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου του 1841. Στις 12 Δεκεμβρίου 1849 διαδέχτηκε τον Κανάρη στην πρωθυπουργία και, αφού σχημάτισε την κυβέρνηση Κριεζή, παρέμεινε πρωθυπουργός ως το 1854. Στη διάρκεια της βασιλείας του Γεωργίου Α΄ ονομάστηκε επίτιμος υπασπιστής, σύμβουλος επί Ναυτικών Θεμάτων και υποναύαρχος (ήταν μάλιστα ο πρώτος στην Ελλάδα που έφτασε μέχρι αυτόν το βαθμό).