Η τέχνη του χαλκουργού αφορούσε την συστηματική κατεργασία του χαλκού και απαιτεί τον επιδέξιο χειρισμό εργαλείων και υλικού. Χρειαζόταν αρκετή εργασία και πολύς κόπος για την τελική διαμόρφωση των χάλκινων ειδών. Από χαλκό κατασκευάζονταν μαγειρικά σκεύη, σκεύη για το σερβίρισμα του φαγητού και σκεύη που χρησιμοποιούσαν οι γεωργοί και οι βοσκοί. Τα μαγειρικά σκεύη ήταν σφυρηλατημένα για αντοχή και για διακόσμηση. Πέρα από τη σφυρηλάτηση που γινόταν σε όλα σχεδόν τα χάλκινα σκεύη, παρατηρούνταν και μια προσπάθεια για διακοσμητική διαμόρφωση κυρίως σε είδη που προορίζονταν για το στόλισμα του σπιτιού. Κάθε τεχνίτης προσπαθούσε να εκφράσει και να εκδηλώσει με την πλούσια διακόσμηση το καλλιτεχνικό του συναίσθημα. Η διακόσμηση γινόταν ή με το «γκαλέμι», εργαλείο ειδικό για χάραξη ή με τα «καλούπια», που ήταν έτοιμα και τυποποιημένα. Τα συνηθισμένα διακοσμητικά θέματα ήταν απλά γεωμετρικά σχήματα. Επίσης, κλωνάρια από κυπαρίσσια, λουλούδια, αετοί, σημαίες. Τα σχεδιάσματα αυτά έφεραν πάντοτε την προσωπική σφραγίδα του κάθε τεχνίτη που τα φιλοτεχνούσε με μεράκι και από διακοσμητική διάθεση.