ΙΣΤΟΡΙΑ: Βασικός στόχος μας είναι να διδάξουμε τους μαθητές μας να προσεγγίζουν ουδέτερα την Ιστορία και διασταυρώνοντας τις πληροφορίες που αντλούν από τις πηγές να διαμορφώνουν την ιστορική τους συνείδηση μακριά από μισαλλοδοξίες και φανατισμούς. Το μαθησιακό αντικείμενο προσφέρεται για την κατανόηση και εφαρμογή στην πράξη όσων διδάσκουμε θεωρητικά. Είναι «πηγή» της Ιστορίας, που όμως πρέπει να προσεγγίζεται με κριτική σκέψη. Εξ αρχής ο τίτλος φανερώνει την πολιτική στάση του συγγραφέα, όταν δεν αναφέρει την ιδιότητα του «βιογραφουμένου». Δεν αναφέρεται σ’ αυτόν ως «Βασιλεύς Κωνσταντίνος» αλλά απλά ως «Κωνσταντίνος». Αρχικά, με τους μαθητές μας βρίσκουμε σημαντικά βιογραφικά στοιχεία του: ο Γεώργιος Μελάς (1886 - 1931)γεννήθηκε στη Μασσαλία και ήταν γιος του Μιχαήλ Μελά, γόνου μεγάλης ηπειρώτικης οικογένειας, που διετέλεσε πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας. Σπούδασε νομικά στο Αιξ. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους ως έφεδρος επίλαρχος. Διετέλεσε ιδιαίτερος γραμματέας του Βασιλιά Κωνσταντίνου μέχρι το 1915, οπότε και διαφώνησε μαζί του σχετικά με την πολιτική που ακολουθούσε. Προσχώρησε στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο. Στη συνέχεια ξεφυλλίζουμε με ενδιαφέρον το βιβλίο του (άρα εκπληρώνεται η επιθυμία του). Στεκόμαστε σε σημεία που κεντρίζουν την περιέργειά μας, όπως ο χαρακτήρας του Κωνσταντίνου, της βασίλισσας Σοφίας(σελ.45-52) ή οι εντυπώσεις του Μελά από την «πρωτόγνωρη» εμπειρία του, μιας «ζαζ βανδ» (jazz band) στο Λονδίνο (σελ.80)! Όμως, αισθανόμαστε και δέος, όταν τεκμηριώνεται ιστορικά το «Ανάθεμα το Βενιζέλου» στο Πεδίον του Άρεως (σελ.227) ή όταν διαβάζουμε τον ίδιο τον Μελά να ρωτάει «Τι θα ειπη η Ιστορια δι’ ημας τους καταφυγοντας εις τας ξιφολογχας των ξενων ινα επανελθωμεν εις Αθηνας;». Μετά αναζητούμε τους λόγους για τους οποίους ο Μελάς ήταν βενιζελικός και φίλα προσκείμενος των Γάλλων (βλ. πώς εκφράζεται γι’ αυτούς σελ.230). Για παράδειγμα, σπούδασε στη Γαλλία. Τέλος, συμπεραίνουμε ότι δεν πρέπει να επαναλαμβάνουμε τα λάθη της Ιστορίας που μας δείχνουν ότι δεν αξίζει για καμία ξένη δύναμη (είτε αυτή λέγεται Γερμανία είτε Γαλλία) και για καμία ηγετική προσωπικότητα (είτε αυτή λέγεται Βενιζέλος είτε Κωνσταντίνος) να οδηγούμαστε σε εμφύλιες διαμάχες. ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: Α)Μελετούμε τις επιστολές Βενιζέλου-Κωνσταντίνου και συμπεραίνουμε την τυπολογία τους (π.χ. κλείνουν με το «όλως υμέτερος»). Β) Δραματοποιούμε σκηνές του βιβλίου.