Τα συναισθήματα αποτελούν ένα μεγάλο και σημαντικό κομμάτι για τη ζωή όλων των ανθρώπων, μικρών και μεγάλων. Τα συναισθήματα διακρίνονται σε ευχάριστα και δυσάρεστα ή σε αρνητικά και θετικά. Η χαρά, η λύπη, ο θυμός, ο φόβος, η αγάπη, η απογοήτευση, το μίσος, ο ενθουσιασμός, η φιλία, η ζήλεια, η μοναξιά και πολλά άλλα είναι ευχάριστες ή δυσάρεστες ψυχικές καταστάσεις που προκαλούνται από αισθήματα, παραστάσεις ή σκέψεις. Πρόκειται για συναισθήματα που μπορεί να έχουμε βιώσει ή να έχουμε παρατηρήσει σε άλλους. Και τα παιδιά σε καθημερινές καταστάσεις βιώνουν τέτοια συναισθήματα και τα χρησιμοποιούν στις αλληλεπιδράσεις τους με τους άλλους. Το χαμόγελο σε ένα φίλο μπορεί να σημαίνει ότι θέλει την παρέα του, ενώ το "κατσουφιασμένο" πρόσωπο προδίδει το θυμό του. Η ένταση των συναισθημάτων διαφοροποιείται ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνει το άτομο. Τα παιδιά στην προσχολική ηλικία πρέπει να μάθουν να αναγνωρίζουν όχι μόνο τα συναισθήματά τους, αλλά και τα συναισθήματα των άλλων. Η δυσκολία που παρατηρείται είναι ότι τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας βρίσκονται ακόμη στο στάδιο του εγωκεντρισμού, δηλαδή σύμφωνα με τον Salkind (2001) το παιδί δεν μπορεί να υπολογίσει την προοπτική ενός άλλου προσώπου. Συνεπώς, ο εγωκεντρισμός επηρεάζει την κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού σε περιοχές όπως οι διαπροσωπικές σχέσεις, η διαμόρφωση στάσεων και η κοινωνική προσαρμογή και ενδέχεται τα μικρά παιδιά να δυσκολεύονται να έρθουν στη θέση του άλλου και να τον καταλάβουν, γι' αυτό τα συναισθήματά τους κάποιες φορές μπορεί να είναι ανεξέλεγκτα. Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται ευρέως ο όρος "συναισθηματική νοημοσύνη", όπου δίνεται έμφαση όχι στις πνευματικές ικανότητες των ανθρώπων, αλλά στη νοημοσύνη των συναισθημάτων. Σύμφωνα με τον Goleman (1996) για να χειριστούμε με λειτουργικό τρόπο τα συναισθήματα χρειάζεται να διαθέτουμε: α) γνώση των δικών μας συναισθημάτων, β) έλεγχο των συναισθημάτων μας, δηλαδή να τα ελέγχουμε με επωφελή τρόπο, γ) κατανόηση των συναισθημάτων τω ...