Το νηπιαγωγείο, ως μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος, ακολουθεί τις βασικές αρχές της εκπαίδευσης, μία από τις οποίες είναι η διαμόρφωση δημοκρατικών και υπεύθυνων πολιτών και η πραγματοποίηση ρεαλιστικών συνθηκών μάθησης και βίωσης. Με τον τρόπο αυτό μπορεί να συμβάλλει στη ουσιαστική διαπαιδαγώγηση των παιδιών σε βασικές αξίες της δημοκρατίας (συμμετοχή, ισότητα, ισοτιμία,σεβασμός σε ελευθερίες και δικαιώματα) (Μπάλιας, 2002). Κυρίαρχο ρόλο στην επίτευξη αυτού του εγχειρήματος διαδραματίζουν το κατάλληλο δημοκρατικό κλίμα του σχολείου, η κατάλληλη σκοποθεσία, μεθόδευση και χρήση κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού (Παπαναούμ-Τζίκα, 1989) κυρίως όμως οι επιδράσεις που δέχονται τα παιδιά από τα πρόσωπα του εγγύς περιβάλλοντός τους (Szymanski-Sunal, 1991˙ Καλογιαννάκη-Χουρδάκη, 1993), όπως η νηπιαγωγός, οι γονείς καθώς και οι άλλοι φορείς της κοινωνίας που εμπλέκονται στη λειτουργία του νηπιαγωγείου. Είναι προφανές ότι ο λόγος και η διδασκαλία για τη δημοκρατία αποκτά ουσιαστικό νόημα όταν το σχολείο συναντά την κοινωνία και όταν οι μαθητές «παιδεύονται» μέσα σε αυτή κάτι που αποτελεί και ο προσομοιωτικός χαρακτήρας αυτού του σεναρίου.