Το Νέο Φάληρο είναι μια συνοικία του Πειραιά που βρίσκεται στην αρχή της περιοχής του Φαληρικού όρμου. Τα όρια της ξεκινούν από τον Ιερό Ναό Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας και τελειώνουν στον Κηφισό ποταμό ενώ συνορεύει ανατολικά με το δήμο Μοσχάτου, βόρεια με τον δήμο Αγίου Ιωάννη Ρέντη ενώ προς δυσμάς αποτελεί συνέχεια του Πειραιά. Η συνοικία του νέου Φαλήρου άρχισε να δημιουργείται κατά τη δεκαετία του 1850-1860. Πρώτος οικιστής του νέου Φαλήρου φέρεται να ήταν ο Γιαννόπουλος, του οποίου η οικία βρισκόταν στο οικόπεδο όπου μετέπειτα οικοδομήθηκε το Ξενοδοχείο "Ακταίον" και σήμερα υφίσταται συγκρότημα πολυκατοικιών και το νοσοκομείο Metropolitan. Μεγάλη ανάπτυξη και έργα (Εξέδρα Νέου Φαλήρου & ποδηλατοδρόμιο) γνώρισε την περίοδο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων το 1896 και καθιερώθηκε ως κοσμικό σημείο αναφοράς για την «καλή κοινωνία» της Αθήνας και του Πειραιά. Η επονομαζόμενη και Belle Epoque του νέου Φαλήρου κράτησε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα και η περίοδος παρακμής ξεκίνησε κατά τον Μεσοπόλεμο. Η συνοικία του Νέου Φαλήρου το 1925 αποσχίστηκε από τον δήμο Πειραιά και αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα ενώ το 1946 μετασχηματίστηκε σε δήμο. Στην απογραφή του 1951 αριθμούσε 6.538 κατοίκους. Όμως το 1968 ενσωματώθηκε ξανά με τον Δήμο Πειραιά με την αιτιολογία του μικρού πληθυσμού της. Το Νέο Φάληρο αποτελούσε παλαιότερα τη πρώτη λουτρόπολη της Αθήνας που συνδεόταν και με γραμμή τραμ. Από τα τέλη του 19ου αιώνα, στη λεγόμενη βιομηχανική ζώνη του νέου Φαλήρου, πλησίον της λεωφόρου Αθηνών-Πειραιώς αναπτύχθηκαν βιομηχανίες και βιοτεχνίες. Σήμερα κατά μήκος της προαναφερόμενης λεωφόρου και εντός των ορίων του νέου Φαλήρου μπορεί κανείς να παρατηρήσει ακόμη τα βιομηχανικά "κουφάρια" των περισσοτέρων από αυτές.