Το κλιπ κάνει λόγο για το μοτίβο του θυσιαζόμενου παιδιού, το οποίο είναι επανερχόμενο στον Ευριπίδη, που επιδιώκει την έντονη συναισθηματική φόρτιση των θεατών. Η Ιφιγένεια είναι ένα αθώο πλάσμα που οδηγείται στο θάνατο. Στο απόσπασμα από την παράσταση η Ιφιγένεια παρακαλεί τον πατέρα της να την αφήσει να ζήσει αλλά εκείνος δεν υποχωρεί.