Αναφορά στη βωμολοχία και τη σατυρική διάθεση που διαπερνά τη σκηνογραφία, την ενδυματολογία, τη χορογραφία και τη μουσική. Στους Ιππείς έχουμε ουσιαστικά αγώνα χυδαιότητας μεταξύ δύο λαϊκών τύπων, του Παφλαγόνα και του αλλαντοπώλη. Με την αθυροστομία καταδεικνύεται η παρακμή των πολιτικών ηθών στην Αθήνα μετά τον θάνατο του Περικλή, την εποχή του Κλέωνος και της δημαγωγίας.