Κάθε νέα σχολική χρονιά αλλάζει το πλαίσιο της σχολικής τάξης και πρωταρχικό καθήκον κάθε εκπαιδευτικού είναι να τροποποιεί τους τρόπους διδασκαλίας, ώστε να προσελκύσει το ενδιαφέρον της εκάστοτε ομάδας νηπίων όσο περισσότερο γίνεται. Χρησιμοποιώντας πληθώρα διδακτικών μεθόδων και ποικίλα υλικά προσπαθούμε να καλύψουμε τις ανάγκες όλων των νηπίων, καθώς κάθε νήπιο έχει ξεχωριστή προσωπικότητα και μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο. Κυρίως όμως μαθαίνει όταν ενεργεί το ίδιο και δε μένει παθητικός αποδέκτης γνώσεων. Το παιδί μέσα στη σχολική τάξη πρέπει να αγαπήσει τη διαδικασία της μάθησης και όχι αυτή καθεαυτή τη γνώση. Λαμβάνοντας υπόψη τα ενδιαφέροντά τους και εκμαιεύοντας τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις τους, ο/η εκπαιδευτικός μπορεί να χτίσει πάνω στις παλιές γνώσεις ή να προσφέρει καινούριες (Piaget, 1978). Το σύγχρονο νηπιαγωγείο οφείλει να ενσωματώνει τη τεχνολογία στις διάφορες δραστηριότητες του προγράμματος καθώς τα σημερινά νήπια, όντας τεχνολογικοί ιθαγενείς (Prensky, 2001), προσαρμόζονται αρκετά καλά στη χρήση του Η/Υ & στην πλειοψηφία τους αγαπούν να χειρίζονται διάφορα τεχνολογικά μέσα. Το συγκεκριμένο σενάριο προϋποθέτει ότι έχουν γίνει διάφορες δραστηριότητες μέσα στην τάξη με καρτέλες, πίνακες αναφοράς, ήχους και εικόνες, δραματοποίηση και ότι έχουν ήδη εξοικειωθεί με το συγκεκριμένο μέσο (είτε από το σπίτι -με βάση τις πληροφορίες των γονιών- είτε μέσα στην τάξη με απλές δραστηριότητες χειρισμού του ποντικιού). Η εξοικείωση είναι απαραίτητη ώστε να επιτύχουν στο εγχείρημα αυτό και να μην απογοητευτούν και κατά συνέπεια αποθαρρυνθούν από τη χρήση σε μετέπειτα πιο σύνθετες δραστηριότητες. Το σενάριο είναι συμβατό με τις βασικές αρχές που διέπουν το τρέχον Αναλυτικό Πρόγραμμα του νηπιαγωγείου καθώς και τη φιλοσοφία του Διαθεματικού Ενιαίου Πλαισίου Προγράμματος Σπουδών (ΔΕΠΠΣ 2003). Αναπτύσσονται δραστηριότητες που έχουν νόημα για τα παιδιά και αποσκοπούν στην καλλιέργεια δεξιοτήτων, την ενεργό συμμετοχή και τη δημιουργική τους έκφραση. Όλα αυτά ε ...