Οι μαθητές προτρέπονται να συμμετέχουν, καταθέτοντας τις προσωπικές τους εμπειρίες, σχολιάζουν την κίνηση, τις παραλλαγές του τρόπου απόδοσης του αλόγου και την ποικιλία των υλικών. Ο εκπαιδευτικός επιλέγει συγκεκριμένα έργα και, συνεχίζοντας τον διάλογο με τους μαθητές, συσχετίζει το άλογο με τη μυθολογία (Κεβριόνης, μελανόμορφη υδρία, 575 π.Χ.), τη θρησκεία (Αγ. Γεώργιος, 1450 μ.Χ.), την ιστορία (ιππότης από το Πράτο, 1335 μ.Χ.), ενώ μπορεί να εμβαθύνει, εστιάζοντας σε μια περίοδο (20ός αιώνας) ή στο έργο ενός δημιουργού. Μετά την απλοποιημένη και σύντομη εισαγωγική προσέγγιση, οι μαθητές καλούνται να δημιουργήσουν το δικό τους έργο. Μπορούν να εκφραστούν σχεδιάζοντας και χρωματίζοντας ένα άλογο ή να το κατασκευάσουν με υλικά όπως σύρμα, πλαστελίνη και πηλό.