Σχέδιο φιλοτεχνημένο από τον Ιταλό ζωγράφο Simone Pomardi που απεικονίζει την πηγή Καλλιρόη στις αρχές του 19ου αιώνα, με φόντο τους στύλους του Ολυμπίου Διός. Σημειώνεται η συνέπεια στην τοπογραφία με το¨λεπτόγεω ¨της αττικής γης, την εκβολή των υδάτων καθώς επίσης και η ανθρώπινη δραστηριότητα γύρω από το ποτάμι (ψάρεμα). Η πηγή Καλλιρόη υπήρξε μία από τις σημαντικότερες και πιο ονομαστές της αρχαίας Αθήνας, που ανέβλυζε από τον Υμηττό και εξέβαλλε στον Ιλισσό ποταμό. Την εποχή των Πεισιστρατιδών, για τις ανάγκες υδροδότησης της πόλης, τα νερά της διοχετεύτηκαν στην περίφημη Εννεάκρουνο, από τα πλέον φημισμένα οικοδομήματα, ορθογώνιου σχήματος, στις πλαϊνές πλευρές της οποίας διαμορφώνονταν αβαθείς υδρομαστευτικές δεξαμενές, όπου υπήρχαν οι εννέα κρουνοί εκροής των υδάτων. Μολονότι δεν σώζεται στις μέρες μας, αναφέρεται κατ’ επανάληψη στην αρχαία ελληνική γραμματεία και εικάζεται ότι έχει επίσης απεικονιστεί σε δεκάδες αθηναϊκές μελανόμορφες υδρίες του 6ου αι. π.Χ..Ο Παυσανίας τη θεωρεί ως τη μόνη με καλό πόσιμο νερό στην Αθήνα, ενώ ο Ηρόδοτος και ο Θουκυδίδης, τοποθετούν τη θέση της νοτιοανατολικά της Αρχαίας Αγοράς, κοντά στην κοίτη του Ιλισσού ποταμού και σε απόσταση όχι μακρινή από το Ολυμπιείο, ίσως σε σημείο πίσω από την σημερινή εκκλησία της Αγ. Φωτεινής.