Κάτοψη κιόνων της κιονοστοιχίας και αναπαράσταση τμήματος της όψης της Στοάς του Φιλίππου Ε' στη Δήλο. Στοές πλαισίωναν και το δυτικό τμήμα του ιερού χώρου της Δήλου. Δίπλα στη στοά του Φιλίππου, που οδηγούσε στα προπύλαια, υπήρχε η «Στοά των Ναξίων», κτισμένη ουσιαστικά πάνω στην προκυμαία με σχήμα Γ. Τα θεμέλια του τετράγωνου κτιρίου λίγο βορειότερα ανήκουν στον «Κερατώνα», το κτίριο μέσα στο οποίο υπήρχε ο βωμός σε σχήμα κεράτων, γύρω από τον οποίο χόρεψε κατά την παράδοση ο Θησέας επιστρέφοντας από την Κρήτη. Στοά στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική ονομάζεται το μακρόστενο, ευρυμέτωπο κτήριο, του οποίου η μία μακρά πλευρά, η πρόσοψη, είναι ανοικτή και καλύπτεται με κιονοστοιχία αντί για τοίχο. Αυτό το τελευταίο στοιχείο διακρίνει τη στοά από άλλα επιμήκη ευρυμέτωπα κτήρια με είσοδο στη μακρά πλευρά, όπως οι σκευοθήκες και οι λέσχες. Στοές χτίζονταν σε δημόσιους χώρους συγκέντρωσης, πλατείες, αγορές, ιερά, θέατρα κ.λπ., σπανιότερα στις παρυφές δρόμων. Η πρωιμότερη λιθόκτιστη στοά της ελληνικής αρχιτεκτονικής είναι η λεγόμενη Νότια Στοά στο Ηραίο της Σάμου, χτισμένη τον 7ο αι. π.Χ. στη νότια παρυφή του ιερού.