Παριστάνεται ένα τμήμα από ψηφιδωτό του τρούλου, της ουράνιας Ιερουσαλήμ, στον Άγιο Γεώργιο (Ροτόντα) στη Θεσσαλονίκη (5ος αι.). Η ζωγραφική αποτύπωση του ψηφιδωτού βρίσκεται στη συλλογή του TEXIER, Charles του 1864 με τίτλο: Βυζαντινή αρχιτεκτονική όπως απεικονίζεται από τα πρώτα παλαιοχριστιανικά οικοδομήματα στην Ανατολή. Στο φόντο κυριαρχεί το αρχιτεκτονικό τοπίο, το οποίο αποδίδεται με προοπτική και αναδεικνύει τη σχέση του έργου με την Ελληνορωμαϊκή παράδοση και ειδικότερα τις τοιχογραφίες της Πομπηίας. Ωστόσο η ρεαλιστική αίσθηση του χώρου αμβλύνεται με τη χαλαρότητα στην απόδοση της προοπτικής, τη φυγή των αξόνων προς διάφορες κατευθύνσεις, τον περιορισμό της χρωματικής παλέτας, και τη λεπτολόγο διακοσμητικότητα. Τα μεγάλα, ορθάνοικτα μάτια με τα τονισμένα περιγράμματα εκφράζουν τη στροφή της βυζαντινής τέχνης από το σώμα ως εξωτερικό δείκτη κοσμικού κύρους, στο πρόσωπο και ειδικά τα μάτια ως δείκτες της εσωτερικής πνευματικότητας των μορφών. Η σημασία του έργου για την παλαιοχριστιανική τέχνη είναι μεγάλη γιατί τα ψηφιδωτά της Ροτόντας είναι μοναδικά στην Ανατολή και ενδεικτικά μιας λαμπρής επιδεξιότητας που ακολουθεί κανόνες της ελληνιστικής ζωγραφικής παράδοσης.