Το συγκεκριμένο σχέδιο του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα μπορεί κατ' αρχάς να χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα μελέτης στο πλαίσιο της διδασκαλίας των μορφικών στοιχείων του φωτός και της φωτοσκίασης, στο μάθημα της Αισθητικής Αγωγής (εικαστικές τέχνες). Παράλληλα στο συγκεκριμένο έργο αποκρυσταλλώνονται πολλά από τα χαρακτηριστικά των εικαστικών της γενιάς του '30 (ελληνικότητα, ισχυρή σχηματοποίηση, προσέγγιση της παράδοσης μέσα από την εμπειρία της σύγχρονης τέχνης, τοπίο με φως ελληνικό κ.λπ.). Κατά συνέπεια, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μαθησιακός πόρος, με στόχο την εισαγωγή των μαθητών στα βασικά θέματα της γενιάς του '30 και την "συνομιλία" της λογοτεχνίας με τα εικαστικά. Επίσης, θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως αφόρμηση για ασκήσεις δημιουργικής γραφής, στο πλαίσιο της διδασκαλίας λογοτεχνικών έργων που ανήκουν στην παραγωγή της συγκεκριμένης γενιάς (λ.χ. των Σεφέρη, Ελύτη, Εγγονόπουλου, Καραγάτση, Εμπειρίκου κ.ά.).