Κατά το χρονικό διάστημα 1945–1950, η φωτογράφος Βούλα Θεοχάρη Παπαϊωάννου περιηγήθηκε στην ελληνική ύπαιθρο και κατέγραψε τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων της μετά την κατοχή, συλλαμβάνοντας με τον φακό της προσωπικές ιστορίες και φυσιογνωμίες απλών ανθρώπων. Στη συγκεκριμένη φωτογραφία παρατηρούμε έναν άνδρα κρατώντας μια βαριοπούλα να σπάει πέτρες με την βοήθεια μιας γυναίκας. Πιθανόν, η γυναίκα αυτή να είναι η σύζυγος του θέλοντας με αυτό τον τρόπο η φωτογράφος να δείξει την αλληλοβοήθεια, συμβολίζοντας παράλληλα τις κοινωνικές δομές της οικογένειας. Ο αγώνας των ταλαιπωρημένων από τις κακουχίες ανθρώπων για επιβίωση όπως αποτυπώθηκε από το φακό της με σεβασμό, καθαρή ματιά και διακριτική συμμετοχή, αποκτά παγκοσμιότητα και αντανακλά τη πίστη στη δύναμη του απλού ανθρώπου και στην αξία της ζωής.