Από την άλλη πλευρά τα χαρακτηριστικά του ίδιου του σχεδίου (αρχιτεκτονική οργάνωση της σύνθεσης, η αίσθηση του φωτός και η γεωμετρική αφαίρεση όπως και η απουσία εικαστικής αναπαράστασης κάποιας ανθρώπινης μορφής) δίνουν μια ακόμη ευκαιρία αξιοποίησης του συγκεκριμένου ψηφιακού αντικειμένου. Αυτή αφορά την παρακίνηση των μαθητών/τριών για παραγωγή ενός κειμένου, στο οποίο θα περιγράφεται η συγκεκριμένη εικόνα και παράλληλα θα αναδεικνύεται η παρουσία και η δράση ανθρώπων ή άλλων μορφών στο χώρο. Ως επέκταση των παραπάνω θα μπορούσε να θεωρηθεί η πρόταση αξιοποίησης του σκίτσου και αναπαραγωγής του από τους μαθητές/τριες (ή και αντίστοιχης διαφοροποίησής του) για τη δημιουργία διαφορετικών καρέ ενός κόμικ, στο οποίο θα ενσωματώνεται το κείμενο μιας ιστορίας που θα διαδραματίζεται σε ένα μεσογειακό τοπίο, όπως είναι η πόλη του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα ή όποιου άλλου τόπου επιλέξουν οι μαθητές/τριες.