Ξυλογραφία στην οποία απεικονίζεται ο Γρηγόριος Ξενόπουλος (Κωνσταντινούπολη, 1867 – Αθήνα, 1951), Ζακυνθινός μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας θεατρικών έργων. Το έργο ανήκει στη Νεοελληνική Εικονιστική Προσωπογραφία, συλλογή στην οποία περιλαμβάνονται σε ψηφιακή μορφή προσωπογραφίες διακεκριμένων Ελλήνων. Η συλλογή αυτή αποτελεί τμήμα του Πανδέκτη, του ψηφιακού θησαυρού πρωτογενών τεκμηρίων της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού. Ο Ξενόπουλος έγραψε πάνω από ογδόντα μυθιστορήματα και πλήθος διηγημάτων. Θεωρείται ο εισηγητής του «αστικού μυθιστορήματος», δηλαδή του μυθιστορήματος που διαδραματίζεται σε αστικό περιβάλλον. Οι ιστορίες του λαμβάνουν χώρα στην Αθήνα και τη Ζάκυνθο και βασικό θέμα είναι ο έρωτας ανάμεσα σε άτομα διαφορετικών τάξεων. Η πιο φιλόδοξη συγγραφική του απόπειρα ήταν η κοινωνική τριλογία «Πλούσιοι και φτωχοί» (1919), «Τίμιοι και άτιμοι» (1921), «Τυχεροί και άτυχοι» (1924). Επίσης, έγραψε 46 θεατρικά έργα, με σπουδαιότερα «Το μυστικό της Κοντέσσας Βαλέραινας» και τη «Στέλλα Βιολάντη». Τέλος, ο Ξενόπουλος, αν και καταγόταν από εύπορη οικογένεια, πίστευε στην ιδέα του ανθρωπιστικού σοσιαλισμού, δηλαδή στην αλλαγή της κοινωνίας χωρίς όμως βίαιες ανατροπές. Η αλλαγή αυτή θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα από την άνοδο του πνευματικού επιπέδου του λαού και για αυτό θεωρούσε ότι η συγγραφή ήταν μια μορφή διαπαιδαγώγησης του συνόλου.