Το μαθησιακό αντικείμενο είναι ένα ποίημα του πρόωρα χαμένου ποιητή Νίκου Σαντορινιού (1897-1923) αφιερωμένο στον ποιητή και φίλο του Γλαύκο Αλιθέρση (1897-1965). Και οι δύο ποιητές συνυπήρξαν στους ποιητικούς και φιλολογικούς κύκλους της Αλεξάνδρειας της εποχής τους και συνδέθηκαν φιλικά. Ο Νίκος Σαντορινιός, ένα φτωχόπαιδο από τη Σύμη, πάει στην Αλεξάνδρεια να φτιάξει την τύχη του κάνοντας κάθε είδους εργασία: πλανόδιος εφημεριδοπώλης, καπνοπώλης, υπάλληλος, εργοστασιακός εργάτης, μεσίτης, υποβολέας, ηθοποιός, διορθωτής σε τυπογραφείο, δημοσιογράφος, επιστάτης. Εκεί θα ενταχθεί στην παρέα των ‘Απουάνων’ —ένα αντισυμβατικό καλλιτεχνικό κίνημα που εκδηλώθηκε περί το 1915-16, ψυχή του οποίου υπήρξε ο Γ. Βρισιμιτζάκης—, οι οποίοι θα στηρίξουν την ποιητική του φλόγα. Ο Κύπριος Γλαύκος Αλιθέρσης (ψευδώνυμο του λογοτέχνη Μιχάλη Χατζηδημητρίου) πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αλεξάνδρεια, όπου εργάστηκε ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής στο Αβερώφειο Γυμνάσιο. Εξέδωσε αρκετές ποιητικές συλλογές, ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με το διήγημα, το θέατρο, τη λογοτεχνική μετάφραση και την κριτική. Το ποίημα του Νίκου Σαντορινιού με τον τίτλο-αφιέρωση ‘Στον Αλιθέρση’ δημοσιεύει ο ίδιος ο Γλαύκος Αλιθέρσης στο Αλεξανδρινό περιοδικό ‘Αργώ’(Αργώ, Τόμ. 1, Αρ. 2, 1923). Το ποίημα συνοδεύεται από ένα σύντομο κείμενο του Γλαύκου Αλιθέρση, το οποίο υπογράφει με τα αρχικά ΓΛ. ΑΛ. Το ποίημα είναι βυθισμένο στην μελαγχολία —μια μελαγχολία που επιτείνεται από ένα «απελπιστικό» γράμμα (προς τον Αλιθέρση) γραμμένο στο πίσω μέρος μιας ταχυδρομικής κάρτας, εξίσου μελαγχολικής, θλιβερής και έρημης. Με τη φράση του «Δεν περιγράφω απλώς · εξηγώ μια διάθεση ψυχική, κι είναι σα να προσθέτω και κάτι στο ποίημα» ο Αλιθέρσης τονίζει τη μελαγχολία του ποιήματος. Το 1923 είναι το έτος θανάτου του Νίκου Σαντορινιού. Ο ποιητής χτυπημένος από τη μάστιγα της εποχής, τη φυματίωση, αφήνει την τελευταία του πνοή στο νοσοκομείο «Σωτηρία» στην Αθήνα. Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού ‘Αργώ’ (Αργώ, Τόμ. 1, Αρ. 2, 1923) ο Γλαύκος Αλιθέρσης παραθέτει πέραν του ποιήματος και μια λογοτεχνική παρουσίαση- κριτική με τίτλο «Νίκος Σαντορινιός», τελώντας με αυτόν τον τρόπο ένα μνημόσυνο στη μνήμη του φίλου.