Η εικονιζόμενη Θεσσαλονικιά Ζωή Καρέλλη (1901-1998) υπήρξε πολύ σημαντική Ελληνίδα ποιήτρια, θεατρική συγγραφέας, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια (κυρίως σε έργα του Τόμας Έλιοτ). Πρωτοεμφανίστηκε στον λογοτεχνικό χώρο το 1935. Είχε βραβευτεί δις για το ποιητικό της έργο, ενώ υπήρξε και η πρώτη γυναίκα που αναγορεύθηκε αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1982). Χαρακτηριστικά του έργου της είναι ο εσωτερικός λόγος, η υπαρξιακή αγωνία, η μεταφυσική, η λύτρωση, η ευαισθησία, ο ανθρωπισμός και το θρησκευτικό συναίσθημα. Η θεματολογία της άγγιζε τον χρόνο, την απομόνωση, τη μοναχικότητα, τη φθορά, τον έρωτα και τον θάνατο. Σύμφωνα με την ίδια, τα ποιήματά της κουβαλούν μια βαθύτερη μελαγχολία. Η Καρέλλη είχε μια βαθιά αγάπη για τον Ελληνισμό και ήταν αδελφή του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Ποιήματά της είναι μεταφρασμένα σε πολλές ξένες γλώσσες.