Αγιογραφία που απεικονίζει τη σκηνή του θρήνου για το νεκρό Χριστό από την Παναγία και τους μαθητές του. Πρόκειται για φορητή εικόνα του Λαμπάρδου Εμμανουήλ, ενός από τους σημαντικότερους Κρητικούς αγιογράφους, που έζησε και εργάστηκε στην Κρήτη στο τέλος του 16ου και κατά την πρώτη πεντηκονταετία του 17ου αι. Οι εικόνες του, που διακρίνονται για την τεχνική τους αρτιότητα, χαρακτηρίζονται από συντηρητισμό και πιστότητα στα αυστηρά πρότυπα της Βυζαντινής τέχνης, γεγονός που μπορεί να εκληφθεί ως συνειδητή αντίδραση στις νεωτεριστικές τάσεις (με την επίδραση δυτικότροπων στοιχείων) που εκδηλώνονταν στα έργα του Μιχαήλ Δαμασκηνού ή του Γεωργίου Κλότζα, ζωγράφων της προηγούμενης γενιάς. Ο ακαδημαϊσμός του άσκησε μεγάλη επίδραση στους Κρητικούς αγιογράφους των επόμενων γενεών.