Η φωτογραφία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί στο μάθημα των Εικαστικών (και της Καλλιτεχνικής Παιδείας στο Λύκειο) σε συνδυασμό με το ζωγραφικό πορτραίτο του Ιακωβίδη ως αφορμή για συζήτηση για τη σχέση φωτογραφίας και ζωγραφικής. Οι μαθητές θα μπορούσαν να συγκρίνουν τις εκφραστικές ποιότητες, τις ομοιότητες και διαφορές των δύο μέσων και να ακολουθήσει συζήτηση για τις αλλαγές που επέφερε η ανακάλυψη και διάδοση της φωτογραφίας στη ζωγραφική, όπως επίσης και για τη βοηθητική χρήση της φωτογραφίας ως πρότυπο ή αναφορά για τη φιλοτέχνηση ενός ζωγραφικού έργου, υποκαθιστώντας συχνά το αρχικό σχέδιο εκ του φυσικού, από το ζωγράφο. Η συζήτηση θα μπορούσε να επεκταθεί και σε πιο σύγχρονες εκδοχές, όπως στη χρήση της φωτογραφίας ως πρότυπο για τα λεγόμενα φωτορεαλιστικά (ή υπερρεαλιστικά) έργα πολλών σύγχρονων ζωγράφων από τη δεκαετία του ΄60 και μετά (Chuck Close, Richard Estes κ.α) ή στον τρόπο που τη χρησιμοποιεί ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ (επιζωγραφίζοντας φωτογραφίες ή αντιγράφοντας τες με ακρίβεια, πάντα με το δικό του ιδιότυπο στυλ). Σε ένα πιο πρακτικό επίπεδο, οι μαθητές θα μπορούσαν να φιλοτεχνήσουν το δικό τους πορτραίτο (ή το πορτραίτο ενός άλλου προσώπου που θα επιλέξουν) μέσα από μια φωτογραφία του.