Ο ρόλος της λογοτεχνικής κριτικής στην διαμόρφωση της νεοελληνικής λογοτεχνίας ανιχνεύεται μέσα από τον τύπο και κυρίως τα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής (τέλος 19ου-αρχές 20ού αι.). Είναι ενδιαφέρον να τονιστεί ότι πολλά έντυπα εκδίδονται σε μεγαλουπόλεις εκτός Ελλάδος, όπου ανθούν εύρωστες ελληνικές κοινότητες, ο περίφημος "ελληνισμός της διασποράς" που στήριξε την Μεγάλη Ιδέα, αλλά και την ελληνική οικονομία, αργότερα επί Ελ. Βενιζέλου. Το τεκμήριο με την κριτική για το έργο του Βάρναλη δημοσιεύτηκε σε ένα τέτοιο περιοδικό, τα "Γράμματα" της ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας. Μπορεί λοιπόν να λειτουργήσει ως αφόρμηση για μια διαθεματική προσέγγιση (Λογοτεχνια και Ιστορία) της λογοτεχνικής παραγωγής της περιόδου 1900-1922. Τα "Γραμματα" υπήρξαν το περιοδικό, που προώθησε το έργο τόσο του Βάρναλη όσο και του Καβάφη. Προτείνεται, λοιπόν, μια συγκριτική και διαθεματική προσέγγιση των δύο λογοτεχνών μέσα από το πρίσμα των "Γραμμάτων". Σε ένα διδακτικό σενάριο θα μπορούσαν να οριστούν οι εξής θεματικές για ομαδοσυνεργατική διερεύνηση: α) ο ποιητής Κώστας Βάρναλης β) ο ποιητής Κωνσταντίνος Καβάφης γ) το περιοδικό "Γράμματα" δ) ο ελληνισμός της διασποράς και η συμβολή του στην πολιτιστική και οικονομική φυσιογνωμία της Ελλάδας ε) τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1900-1922. Οι ομάδες καταθέτουν τις εργασίες τους (ενδεχομένως προφορικές παρουσιάσεις) στην τάξη και ακολουθεί ελεύθερη συζήτηση μέσα από την οποία ο διδάσκων φροντίζει να αντλεί και να καταγράφει συμπεράσματα, τα οποία συνοψίζουν το "μάθημα" που πρέπει να εμπεδωθεί. Με τον τρόπο αυτό οι μαθητές αποκτούν γνώσεις μέσω της ανακαλυπτικής και διερευνητικής μάθησης και διαμορφώνουν κριτικό πνεύμα προσεγγίζοντας την λογοτεχνία σφαιρικά.