Το ποίημα αυτό θα μπορούσε να αξιοποιηθεί στο μάθημα της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας ως παράλληλο ποιημάτων του Ν. Καββαδία αλλά και άλλων λογοτεχνών που μιλούν για τους ναυτικούς μας, τα προβλήματα τους και τη νοσταλγία που νιώθουν για την πατρίδα. Το ποίημα αυτό, γραμμένο σε απλή γλώσσα θα γίνει κατανοητό από τους μαθητές και θα τους βοηθήσει να αισθανθούν το νοσταλγικό του τόνο ειδικά, αν διδαχθεί παράλληλα με το τελευταίο ποίημα του Καββαδία «Πικρία». Η «Πικρία», όπως και το «Καφάρ». είναι κατεξοχήν δείγματα της καββαδιακής εκδοχής του spleen, η οποία διαφέρει από την καρυωτακική ή τη μπωντλερική μελαγχολία. Αυτή προκύπτει από τον υπαρξιακό διχασμό του ναυτικού ανάμεσα στη στεριανή ζωή από τη μια και του θαλασσινού ταξιδιού από την άλλη, που ρέει στο αίμα του σαν πεπρωμένο. Η μελαγχολία αυτή είναι έκδηλη και στο ποίημα του Α. Παλατιανού, το οποίο βέβαια είναι παραδοσιακής μορφής και πιο ευχερούς ανάγνωσης.