Στο περιοδικό ποικίλης ύλης «Χρυσαλλίς», που εκδόθηκε στην Αθήνα (1863μ.Χ έως 1866μ.Χ), ο Ι. Α. Τυπάλδος δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Η Ένωσις των Ιονίων νήσων μετά του βασιλείου της Ελλάδος». Το άρθρο είχε ως motto απόσπασμα από τον Ησαΐα, όπου υπογραμμιζότανε η συνεισφορά της θεϊκής βοήθειας για την απαλλαγή από τα δεσμά. Ακολουθώντας την τυπική δομή του άρθρου ο Ι.Α. Τυπάλδος διατύπωνε στον πρόλογο το θέμα: η παραίτηση των Άγγλων από την κατοχή των Επτανήσων και η ένωση τους με το Βασίλειο της Ελλάδας ως αποτέλεσμα της βούλησης της θείας Πρόνοιας, Στο κύριο μέρος του άρθρου παρουσιάζοντας την επιχειρηματολογία του για τη σημασία της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα επεσήμανε ως αναγκαία προϋπόθεση για την ενότητα των δύο λαών την μελέτη και την γνώση της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης τους. Ταυτόχρονα α) υπογράμμιζε την ανάγκη λήψης μέτρων για την κοινωνική τάξη και τα ατομικά συμφέροντα των Επτανησίων κατά τη διάρκεια της μετάβασης τους στο κράτος της Ελληνικής Αρχής και β) τόνιζε ως εσφαλμένη την αντίληψη πως τα Επτάνησα διέθεταν κοινωνική και πολιτική ανατροφή, ανεπτυγμένους θεσμούς ευνομίας και ηθική μόρφωση είκοσι αιώνων ελεύθερης ζωής, καθώς οι κάτοικοί τους ευρισκόμενοι υπό την εξουσία των Ευρωπαίων κατακτητών βίωναν τη δική τους «ανδραποδώδη κατάστασιν». Στη συνέχεια ο αρθρογράφος α) παρουσίασε την κατάκτηση των Επτανήσων αρχικά από τους Νορμανδούς, με τη σημείωση πως σε αυτούς οφειλότανε το «ίδιον σύστημα φεουδαλικού οργανισμού» και β )σημείωσε την παράδοση των Επτανήσων στην προστασία των Ενετών μέχρι το τέλος του 18ου αιώνα και υπογράμμισε πως η Ενετική διοίκηση των Επτανήσων «εμπορεύτηκε» τη διανομή της δικαιοσύνης, την προστασία της δημοκρατίας και υποστήριξε τους ευγενείς θεωρώντας πως αυτοί διαφύλατταν με κάθε τρόπο τα συμφέροντα της μητρόπολης – Ενετίας. Ακολούθως παρουσίασε α) τον τρόπο απονομής της δικαιοσύνης με βάση τους ενετικούς νόμους, β) την εκπαίδευση στα Επτάνησα της ενετικής κυριαρχίας και γ) τον τρόπο που διαμορφώνονταν οι τομείς της γεωργίας, της βιομηχανίας, του εμπορίου και της ναυτιλίας. Τέλος ο αρθρογράφος αναφέρθηκε με ξεχωριστό τρόπο στη μανία της χαρτοπαιξίας και τονίζοντας την άποψη της κυβέρνησης πως είχε συμφέρον από την εμψύχωση αυτής της συνήθειας. Με αφορμή αυτή την άποψη προχώρησε στη σύγκριση της κατάκτησης των Οθωμανών, την οποία και χαρακτήρισε αυθαίρετη και σκληρή με την Κυβέρνηση των Ενετών που τυπικά διατήρησε τη νομιμότητα, τα δικαιώματα της τιμής, της συνείδησης, της προσωπικής ασφάλειας του πολίτου ενώ ουσιαστικά εργάστηκε για την καταπάτησή τους. Το απόσπασμα του άρθρου κατέληγε με την επισήμανση πως η αξιοπρέπεια του Επτανήσιου και η πίστη του στο Θεό τον βοήθησε να βγει από «τας παγίδας και τους δόλους των Ενετών».