Η «Ηθική των Αράβων» είναι η επιγραμματική θεώρηση τμήματος της ηθικής φιλοσοφίας των Αράβων, όπως καταγράφεται σε ναό του νησιού Χινζουάν. Δημοσιεύεται στο περιοδικό «Αποθήκη των Ωφελίμων και Τερπνών γνώσεων», περιοδικό που εντάσσεται στην ομάδα εκείνη των περιοδικών που με πρόδρομο την Αποθήκη των ωφελίμων γνώσεων (Σμύρνη, 1837-1844) είχαν ως στόχο τη διδαχή και ηθική διαπαιδαγώγηση των αναγνωστών τους. Η καινοτομία του νέου περιοδικού συνίσταται στην προσθήκη της έννοιας του «τερπνού», ως απαραίτητο συμπλήρωμα στην αναγκαία «ωφέλεια». Στην «Ηθική των Αράβων» λέγεται ότι σύμφωνα με την αραβική ηθική η αισθητική υπάρχει για λόγους ψυχικής ευφορίας και όχι για να κτίζει κανείς πολυτελείς επαύλεις, η ζωή για να επιτελεί κανείς το καθήκον του –θρησκευτικό και ηθικό- και όχι για να αναλώνεται σε γήινες απολαύσεις, ο πλούτος για να μοιράζεται γενναιόδωρα και όχι για να συγκεντρώνεται φιλάργυρα και η μόρφωση για να παράγει χρήσιμα έργα και όχι εκτεταμένες λογομαχίες.