Η γελοιογραφία αυτή μπορεί να αξιοποιηθεί στο μάθημα της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας, στη διδασκαλία των αγώνων διεκδίκησης δικαιωμάτων ψήφου και ίσων κοινωνικών ευκαιριών από τις γυναίκες. Η γελοιογραφία καταδεικνύει πως έβλεπαν οι Νεοέλληνες το 1901 τον αγώνα γυναικείων δικαιωμάτων. Η σάτιρα αυτή του περιοδικού μπορεί να τροφοδοτήσει τους μαθητές με το κίνητρο να βρουν και άλλα κείμενα και σκίτσα που να καταδεικνύουν τη χαμηλή κοινωνική θέση της γυναίκας στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου. Κείμενα λογοτεχνικά μπορούν να δοθούν διαθεματικά, όπως είναι «Η Φόνισσα» του Παπαδιαμάντη, η «Στέλλα Βιολάντη» του Ξενόπουλου αλλά και το η «Ελένη ή ο Κανένας» της Γαλανάκη που σαφέστατα αναφέρονται στα προβλήματα που αντιμετώπιζε η γυναίκα εκείνης της εποχής εξαιτίας της χαμηλής κοινωνικής της θέσης. Οι μαθητές καλούνται να βρουν πληροφορίες για την εποχή και τις γυναίκες πρωτοπόρους του φεμινιστικού κινήματος, όπως ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν ή η Έμελιν Πάνκχορστ. Με τις πληροφορίες που θα βρουν εργαζόμενοι ομαδικά μπορεί να ξεκινήσει στην τάξη σχετικός διάλογος, για να καταλάβουν την εποχή και το γεγονός ότι δικαιώματα που αυτοί σήμερα θεωρούν δεδομένα, όπως λόγου χάρη η πρόσβαση στη μόρφωση τότε αμφισβητούνταν για το γυναικείο φύλο.