Πρόκειται για φωτογραφία που απεικονίζει το κτηριακό συγκρότημα του ελαιοτριβείου Βρανά-Νικολάου στον Παπάδο Λέσβου. Είναι το αρχαιότερο ελαιοτριβείο της πρώτης βιομηχανικής περιόδου στην περιοχή του Παπάδου. Το ελαιοτριβείο-επιχείρηση κτίστηκε το 1887 από τον Βρανά Νικολάου,παππού του Οδυσσέα Ελύτη, σε μια περιοχή με μακραίωνη ελαιοκομική παράδοση, και λειτούργησε αδιάλειπτα ως τη δεκαετία του 1970. Αρχιτεκτονικά, ο ιδιοκτήτης του σεβάστηκε τα αισθητικά κριτήρια της εποχής και στην επιλογή των υλικών κατασκευής προτίμησε αυτά που μπορούσαν να ευρεθούν στην περιοχή. Στην επιλογή του μηχανολογικού του εξοπλισμού,πάλι προτίμησε εντόπιους τεχνίτες και προϊόντα με αποτέλεσμα οι ελαιόμυλοι και τα πιεστήριά του να έχουν κατασκευαστεί από το μηχανουργείο των Λεσβίων Λουκά και Καραμιτσόπουλου. Ως παραγωγική μονάδα εκσυγχρόνισε και βελτίωσε τους όρους παραγωγής του ελαιολάδου και το κατέστησε ένα πολύ σημαντικό εξαγώγιμο προϊόν στις μεγάλες αγορές της εποχής, ανατολική Μεσόγειο και Κωνσταντινούπολη. Αυτό είχε σαν συνέπεια την μεταφορά πλούτου στο νησί που διαχύθηκε και στις οικογένειες των καλλιεργητών. Η παραγωγική του δραστηριότητα συνεχίστηκε αδιάλειπτη ως τη δεκαετία του 1970. Το 2005, το κλειστό και εγκαταλελειμμένο πλέον κτήριο, δωρήθηκε στην τοπική αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία Αρχιπέλαγος η οποία το αναστήλωσε ως Μουσείο Μελέτης και Έρευνας της βιομηχανικής Ιστορίας και δευτερευόντως ως πρότυπο τυποποιητήριο βιολογικού ελαιολάδου. Η Αναστήλωση χρηματοδοτήθηκε από το Κοινοτικό Πρόγραμμα ΟΠΑΑΧ (Οργανωμένα Προγράμματα Ανάπτυξης Αγροτικών Χώρων), την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (ΕΤΕ), τη Βουλή των Ελλήνων, την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος (ΑΤΕ), το Υφυπουργείο Αθλητισμού, το Υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών και ιδιώτες χορηγούς. Στην ανακατασκευή των κτηριακών χώρων αλλά και στην αντικατάσταση του απωλεσθέντος μηχανολογικού εξοπλισμού, έγινε προσπάθεια να ευρεθούν μηχανήματα όμοια με τα αρχικά.Στον χώρο επίσης ευρέθησαν τα παλαιά βιβλία του εργοστασίου τα οποία απεκατεστάθησαν και ψηφιοποιήθηκαν από το ΜΙΕΤ και αποτελούν το πληρέστερο αρχείο ελαιοπαραγωγικής μονάδας στον ελληνικό χώρο. Επιπλέον ο χώρος, ως ιδιοκτησία των προγόνων του νομπελίστα ποιητή μας, έχει διακοσμηθεί με έργα Ελλήνων ζωγράφων με θέμα την ελιά και το λάδι. Σήμερα, το ελαιοτριβείο λειτουργεί ως επισκέψιμος μουσειακός χώρος και αναδεικνύει μιαν παραγωγική και αναπτυξιακή σελίδα του παρελθόντος της Λέσβου αλλά και της Ελληνικής περιφέρειας και ταυτόχρονα υποδεικνύει τις δυνατότητες που υπάρχουν για το μέλλον.