Στις 20 Μαΐου του 1769 στην Ύδρα, γεννήθηκε ο Ανδρέας Βώκος, αγωνιστής του 1821 που έγινε γνωστός ως Ανδρέας Μιαούλης. Το όνομα Μιαούλης το πήρε, κατά μία εκδοχή, από το όνομα ενός τουρκικού πλοίου που αγόρασε και λεγόταν «Μιαούλ». Ο πατέρας του, Δημήτριος Βώκος ασχολούνταν με το ναυτικό εμπόριο. Ο Ανδρέας έμεινε σχεδόν αγράμματος αλλά από νωρίς φάνηκε η ιδιαίτερη ικανότητά του στην ναυτική τέχνη. Σε ηλικία 16 ετών έγινε καπετάνιος εμπορικού πλοίου που ανήκε στον πατέρα του. Κέρδισε πολλά χρήματα κατά την διάρκεια των Ναπολεόντιων πολέμων "σπάζοντας" αρκετές φορές τον αγγλικό ναυτικό αποκλεισμό εφοδιάζοντας τα νότια γαλλικά παράλια και δίνοντας μάχες με πειρατές. Ναυπήγησε πολλά πλοία και κατά την διάρκεια της επανάστασης ορίστηκε ναύαρχος του υδραίικου στόλου. Τον Σεπτέμβριο του 1821 κατέστρεψε το στόλο του Καρά-αλή. Στις 20 Φεβρουαρίου 1822 αντιμετώπισε τον τουρκικό στόλο στην ναυμαχία της Πάτρας και θριάμβευσε ενώ έλαβε μέρος στις ναυμαχίες της Χίου, των Σπετσών, των Ψαρών, του λιμανιού της Μεθώνης και της Σούδας. Ίσως η μεγαλύτερη επιτυχία του Μιαούλη ήταν η ναυμαχία του Γέροντα, όπου επικεφαλής 70 πλοίων και 6.000 ναυτών κατανίκησε τον τουρκοαιγυπτιακό στόλο σώζοντας την Σάμο. Με το τέλος της επανάστασης ο Καποδίστριας του ανάθεσε την αρχηγία του ελληνικού στόλου. Σύντομα, ωστόσο, ο Μιαούλης θα συμπαραταχθεί με όσους αντιτίθεντο στον Καποδίστρια. Οι Υδραίοι ζητούσαν αποζημιώσεις για τις καταστροφές που είχαν υποστεί κατά την Ελληνική Επανάσταση, όμως η κατάσταση του ταμείου του ελληνικού κράτους δεν επέτρεπε στον Καποδίστρια να κάνει κάτι τέτοιο. Αυτή η διαφωνία του με τον Κυβερνήτη τον οδήγησε στην μοναδική ίσως πράξη που τον στιγμάτισε καθώς κατά την διάρκεια του κινήματος εναντίον του Καποδίστρια (1831) δεν δίστασε να πυρπολήσει την νεοαποκτηθείσα φρεγάτα "Ελλάς" και την κορβέτα " Ύδρα" που βρισκόταν στο λιμάνι του Πόρου. Για αυτή του την ενέργεια δίκαια κατακρίθηκε και ο Μιαούλης αργότερα έλεγε μετανοημένος ότι καλύτερα να του είχαν κόψει το χέρι παρά να τα είχε κάψει. Ήταν ένας από την τριμελή ελληνική αντιπροσωπεία που μετέβη στο Μόναχο για να προσφέρει το στέμμα στον Όθωνα. Επί βασιλείας Όθωνα, διορίστηκε Αρχηγός του Ναυτικού Διευθυντηρίου, Γενικός Επιθεωρητής του Στόλου και Σύμβουλος Επικρατείας. Πέθανε στις 11 Ιουλίου του 1835 στον Πειραιά από φυματίωση και τάφηκε στην ακτή που σήμερα "φέρει" το όνομά του, την ακτή "Μιαούλη". Το 1952 τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μνημείο στη σχολή ναυτικών δοκίμων. Στη συγκεκριμένη λιθογραφία βλέπουμε τον Ανδρέα Μιαούλη με την ενδυμασία των ναυτικών μας, την εποχή της επανάστασης του 1821, στην ηλικία που πρωτοστατούσε στα υδραίικα καράβια του και μαχόταν για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Πρόκειται για μία, σχετικά, σπάνια εικόνα του ήρωα καθώς η λιθογραφία του Karl Krazeisen συνοδεύει συχνότερα τις αναφορές στο όνομα του Ανδρέα Μιαούλη.