Πρόκειται για φωτογραφία του νομικού, πολιτικού και συγγραφέα Ηλία Ηλιού που άφησε τη σφραγίδα του στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδος για περισσότερα από 40 έτη. Ο Ηλίας Ηλιού γεννήθηκε στο Κάστρο της Λήμνου το 1904. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και άσκησε τη δικηγορία από το 1928 ως το 1966. Πολιτεύτηκε με το κόμμα "Δημοκρατική Ένωσις" του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, το 1932 και το 1936. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής προσχώρησε στο ΕΑΜ και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Το 1945 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Για την πολιτική του δραστηριότητα εξορίστηκε στον Άγιο Ευστράτιο και τη Μακρόνησο. Ενώ ήταν εξόριστος στον Άγιο Ευστράτιο συμμετείχε με το ψηφοδέλτιο της ΕΔΑ και εκλέχτηκε βουλευτής στις εκλογές του 1951 αλλά η εκλογή του ακυρώθηκε. Εξελέγη βουλευτής Λέσβου στις εκλογές του 1956,του 1958 και του 1963. Βουλευτής Αθηνών εξελέγη το 1964 κι ανέλαβε την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ΕΔΑ. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών (1967-1974) , ο Ηλίας Ηλιού συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε ως το 1970. Μετά την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών (μεταπολίτευση) ανασυγκρότησε την ΕΔΑ της οποίας και έγινε πρόεδρoς. Εκλεγόμενος συνεχώς βουλευτής, αποσύρθηκε από την πολιτική το 1981. Ο Ηλίας Ηλιού θεωρείται "ευρωκομμουνιστής" ο οποίος έθεσε από τους πρώτους την ιδέα μιας ευρείας παράταξης της Αριστεράς έναντι του "σταλινισμού" που επικρατούσε τότε στην ελληνική πολιτική σκηνή. Αναγνωρισμένος ως μετριοπαθής πολιτικός, έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης από όλες τις πολιτικές πτέρυγες της Βουλής και γι αυτό του απεδόθη το προσωνύμιο "Νέστορας". Ως πνευματικός άνθρωπος, ο Ηλιού είχε ενδιαφέρον συγγραφικό έργο. Ήταν συνεργάτης του Νουμά, των Ελληνικών Γραμμάτων του Κωστή Μπαστιά μεταφραστής αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων, συγγραφέας πολιτικών και κριτικών δοκιμίων κ.α. Μεταξύ άλλων έγραψε: Κριτικά κείμενα για την τέχνη 1925-1937, Η ελληνική δημόσια και ιδιωτική οικονομία (1960), Η αλήθεια για την Κοινή Αγορά (1962), Το Σύνταγμα και οι παραβιάσεις του (1975), Πολιτικά Κείμενα (1977), Το μήνυμα του Θουκυδίδη (1980), Η ρητορική του Αριστοτέλη (1984). Απεβίωσε το 1985.