Το επιτύμβιο προσφέρει την ευκαιρία να γνωρίσει κανείς ταφικές συνήθειες του 2ου και 3ου αιώνα μ.Χ. Βέβαια, οι επιτύμβιες στήλες είναι γνωστές από τους αρχαϊκούς χρόνους. Το έθιμο, όμως, επιβίωσε τόσο στα ελληνιστικά, όσο και στα ρωμαϊκά χρόνια. Στην πιο απλή μορφή τους, είτε αφορούν μια επιτάφια λίθινη ή μαρμάρινη πλάκα, στην οποία αναγράφονται πληροφορίες ή κείμενο σχετικό με τον νεκρό, είτε αποτελούν κατασκευές στις οποίες αναπαριστάνονται σκηνές του βίου ή πρόσωπα. Η ονομασία τους, που προήλθε από τη συνήθεια να τοποθετούνται επάνω σε μικρό χωμάτινο λόφο, ο οποίος κάλυπτε το μνήμα, διατηρήθηκε ακόμη και όταν ο χωμάτινος λόφος εξέλιπε. Η συγκεκριμένη επιτύμβια στήλη αναφέρεται στον Καλλίνικο τον μονομάχο. Οι μονομάχοι έπαιρναν μέρος σε δαπανηρά θεάματα, τα οποία είχαν σκοπό να διασκεδάσουν τον κόσμο. Έφεραν όπλα και πάλευαν με άλλους μονομάχους, με κατάδικους, με άγρια ζώα. Τα θεάματα αυτού του είδους περιορίστηκαν σημαντικά ή καταργήθηκαν μετά την επικράτηση του χριστιανισμού, στις αρχές του 5ου αιώνα. Πρόκειται για Ιστορία από τις πηγές. Με αφορμή έναν θεσμό (μονομαχίες) ή μια συνήθεια (επιτύμβιο), μπορεί ο εκπαιδευτικός να αναλύσει δεδομένα ή να επεκταθεί σε περισσότερα ιστορικά θέματα. Το αντικείμενο είναι, επίσης, κατάλληλο για χρήση σε ερευνητικές εργασίες, των οποίων ενδέχεται να αποτελεί και το κύριο θέμα, αλλά και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση, εφόσον ενδιαφέρει η πολιτιστική κληρονομιά.