Σχέδιο του ζωγράφου και χαράκτη Γεώργιου Βαρλάμου, στο οποίο απεικονίζεται ο εθνικός ποιητής Διονύσιος Σολωμός (1798-1857). Το σχέδιο περιλαμβάνεται το 1859 στα "Ευρισκόμενα", έκδοση του κερκυραϊκού τυπογραφείου "Ερμής" του Αντωνίου Τερζάκη, σε επιμέλεια του Ιάκωβου Πολυλά. Ο Διονύσιος Σολωμός έγραψε το 1823 το ποίημα Ύμνος εις την Ελευθερίαν, οι δύο πρώτες στροφές του οποίου αποτελούν τον Εθνικό Ύμνο της Ελλάδας και της Κύπρου. Το 1824 ο Σολωμός αναφέρει: <<Μήπως έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;>> (Πολίτης,Λ. 1991. Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ΜΙΕΤ, σ.142). Το ποίημα μεταφράστηκε σε πολλές ξένες γλώσσες και με τον έντονο λυρισμό του ενίσχυσε το κίνημα του φιλελληνισμού σε όλη την Ευρώπη. Δύο χρόνια πριν, το 1822, ο πολιτικός Σπυρίδων Τρικούπης, συγγενής του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου παρότρυνε τον ιταλοτραφή τότε Σολωμό να γράψει στην ελληνική γλώσσα λέγοντας: <<Η Ελλάδα περιμένει τον Δάντη της>>. Ο Διονύσιος Σολωμός θεωρείται ο εθνικός ποιητής των Ελλήνων τόσο λόγω του Εθνικού ύμνου όσο γιατί επιχείρησε να αξιοποιήσει προγενέστερα είδη της ελληνικής λογοτεχνικής παράδοσης, όπως το δημοτικό τραγούδι, κρητικά κείμενα και να χρησιμοποιήσει συστηματικά τη δημοτική γλώσσα στη λογοτεχνία διανοίγοντας σημαντικές προοπτικές για την καθιέρωσή της. Στο πεζό έργο του Διάλογος το 1824 διατυπώνει τις απόψεις του για τη χρήση της δημοτικής γλώσσας: <<Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αλλάζει τη γλώσσα του λαού, και αλλάζοντας εξωτερικά τους τύπους δεν καλλιεργούμε και δεν ευγενίζουμε τη γλώσσα. Ο ποιητής βασισμένος πέρα ως πέρα στη λαϊκή γλώσσα, θα την πλουτίσει και θα την εξευγενίσει εσωτερικά, θα βαθύνει και θα ευρύνει το νόημα της κάθε λέξης, έτσι που η γλώσσα να εκφράζει τα πιο λεπτά αισθήματα και κινήματα της ψυχής>> (Πολίτης, Λ. 1991. Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, ΜΙΕΤ, σ.145-146).