Παράλληλα η περίπτωση του Ανδρέα Μιαούλη μπορεί να αντιμετωπιστεί ως ένας συνδετικός κρίκος στην ανίχνευση του ιστορικού ίχνους των γεγονότων που οδήγησαν στη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και την έλευση του βασιλιά Όθωνα. Η ανάδειξη της διαμάχης διαφορετικών συμφερόντων που έλαβε χώρα το χρονικό διάστημα της σύστασης του ελληνικού κράτους μπορεί να φωτιστεί μέσα από το παράδειγμα δύο σημαντικών προσωπικοτήτων της ελληνικής επανάστασης όπως είναι ο Α.Μιαούλης και ο Κ.Κανάρης. Η επιλογή του δεύτερου αφορά τις ομοιότητες που έχει να παρουσιάσει τόσο η ζωή όσο και η δράση του, ακόμη και στον τρόπο αναπαράστασής τους (με ναυτική περιβολή και με φόντο τη θάλασσα) ενώ έχει καταγραφεί στην ιστορία η διαφορετική στάση τους απέναντι στον νέο κυβερνήτη της Ελλάδας. Με την έλευση του Καποδίστρια στην Ελλάδα (1828) ο Μιαούλης αναλαμβάνει την οργάνωση τακτικού πολεμικού ναυτικού και την καταπολέμηση της πειρατείας υπό την καθοδήγηση του, ενώ στις αρχές του 1830 βρίσκεται στο πλευρό των αντιπάλων του. Είναι η στιγμή που η ένδοξη ιστορία του Μιαούλη, αμαυρώνεται με την ανατίναξη δύο νεότευκτων ελληνικών πλοίων, ενέργεια άλλωστε που προκάλεσε την πανελλήνια κατακραυγή και την προσωπική του μεταμέλεια. Αργότερα αποτελεί μέλος της τριμελούς επιτροπής που προσέφερε το στέμμα στο νεαρό βασιλιά.