Απεικόνιση ξυλογραφίας του Ζαΐμη Ανδρέα Ασημάκη, Αγωνιστή του 1821. Η εικόνα της ξυλογραφίας προέρχεται από τη Βιβλιοθήκη του Κ.Θ. Δημαρά Στοιχεία πηγής: Γούδας Αναστάσιος, Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών, Αθήνα, Στοιχεία αρίθμησης πηγής: τομ. ΣΤ΄, σελ. 341. Ο Ανδρέας Ζαΐμης γεννήθηκε στην Κερπινή Καλαβρύτων το 1791, γιος του προεστού των Καλαβρύτων Ασημάκη Ζαΐμη που πρώτος σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 18 Μαρτίου 1821. Νέος μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία, εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιταλία και πήρε μέρος στην Επανάσταση, μαχόμενος στην πολιορκία της Πάτρας και στο Μεσολόγγι. Χρημάτισε πληρεξούσιος στη συνέλευση της Επιδαύρου το 1822. Το 1826, μετά τα δραματικά γεγονότα του Μεσολογγίου, ανέλαβε με απόφαση της Τρίτης Εθνοσυνέλευσης πρόεδρος της «Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδος», αναλαμβάνοντας την ευθύνη της διακυβέρνησης και της συνέχισης του Αγώνα. Επί Καποδίστρια διορίστηκε μέλος του «Πανελληνίου» και το 1837 σύμβουλος επικρατείας μέχρι το θάνατό του το 1840 στην Αθήνα. Παντρεύτηκε την Ελένη Δεληγιάννη, κόρη του προεστού των Λαγκαδίων, Ιωάννη Δεληγιάννη. Ο γιος του Θρασύβουλος και ο εγγονός του Αλέξανδρος διετέλεσαν επίσης πρωθυπουργοί. Ο ιστορικός Αμβρόσιος Φραντζής καταγράφει πως ως προύχοντας κωλυσιέργησε κατά της επανάστασης. Πηγές Βικιπέδια, Livepedia.