Το μαθησιακό αντικείμενο είναι ένα ασπρόμαυρο αρνητικό της Βούλας Θεοχάρη Παπαϊωάννου, το οποίο απεικονίζει ένα παιδί στο νησί της Μυκόνου, να κατασκευάζει ανεμόμυλους σε εργαστήρι. Η εμφάνιση των ανεμόμυλων στον ελλαδικό χώρο γίνεται τον 13ο αιώνα στη Ρόδο και στην Κρήτη και στη συνέχεια σε άλλα νησιά. Οι μύλοι της Μυκόνου, αποτελούσαν μονάδες οι οποίες συνέβαλαν καθοριστικά μεταξύ 17ου και 19ου αιώνα στην οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Τα ιστιοφόρα πλοία που περνούσαν από το Αιγαίο, έκαναν στάση στο νησί και προμηθεύονταν παξιμάδι. Σήμερα, διατηρούνται οι επτά από τους δέκα ανεμόμυλους που με την ενέργεια των βοριάδων άλεθαν τα ντόπια σιτηρά. Χάνοντας την οικονομική σημασία τους αναδείχθηκαν σε ένα από τα δημοφιλέστερα μνημεία των Κυκλάδων. Στο νησί υπάρχουν πολλά εργαστήρια κατασκευής ανεμόμυλου και η τέχνη μεταφέρεται από γενιά σε γενιά. Κατασκευάζονται ανεμόμυλοι κάθε μεγέθους, από ξύλο αλλά και ανακυκλώσιμα υλικά. Δίχρωμοι, μονόχρωμοι, καρό, ριγέ είναι μερικά από τα σχέδια που κυκλοφορούν.