Στο μάθημα της αρχαίας Ιστορίας η εικόνα μπορεί να αποτελέσει συμπληρωματικό υλικό για τη διδακαλία της τέχνης του 5ου αι. π.Χ., ειδικότερα στην ενότητα που αναφέρεται στον Παρθενώνα. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί πριν από μια προγραμματισμένη επίσκεψη στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, όπου εκτίθεται μέρος των αετωμάτων του Παρθενώνα (κάποια θραύσματα ουσιαστικά), καθώς και η πλήρης αναπαράσταση των αετωμάτων από τον Αυστριακό K. Schwerzek, τα οποία σχεδιάστηκαν μεταγενέστερα της γκραβούρας που έχουμε στη διάθεσή μας. Έτσι, οι μαθητές θα έχουν στη διάθεσή τους τρεις διαφορετικές φάσεις του έργου τέχνης: την αρχική, εκείνη της μερικής φθοράς (1674) και εκείνη της σχεδόν ολικής φθοράς (1687 έως σήμερα). Μια ενδιαφέρουσα δραστηριότητα για τους μαθητές θα ήταν να πάρουν στα χέρια τους φωτοτυπημένη τη γκραβούρα και να προσπαθήσουν να συμπληρώσουν το σχέδιο πριν δουν την ολοκληρωμένη αναπαράσταση, αφού βέβαια θα έχουν προηγουμένως πληροφορηθεί για τα θέματα των παραστάσεων και θα τους έχει δοθεί λεπτομερής περιγραφή. Επιπλέον, κατά την παρουσίαση των παραστάσεων ο διδάσκων μπορεί να εστιάσει: α) στην πραγματικά θαυμαστή σύλληψη του σχεδίου (ο τριγωνικός χώρος του αετώματος είναι ιδιαίτερα περιοριστικός, έτσι οι μορφές έπρεπε να ενταχθούν μέσα σ' αυτό σε διάφορα μεγέθη και στάσεις, πράγμα που έχει αποδοθεί από τους γλύπτες με απόλυτη φυσικότητα) β) στο υψηλό επίπεδο τέχνης και τεχνικής που είχαν κατακτήσει οι γλύπτες της εποχής, προκειμένου να αποτυπώσουν τέτοιες λεπτομέρειες στο μάρμαρο και γ) στο φαινόμενο του "ακρωτηριασμού" των αετωμάτων και των έργων τέχνης γενικότερα και στις διάφορες διαστάσεις που αυτό έχει (ηθικές, αισθητικές, κ.λπ.).