Χαλκογραφίες. Προέρχονται από ιστοριογεωγραφική μελέτη (1688) του Φλαμανδού Olfert Dapper (1636-1689) o οποίος στις χαρτογραφήσεις του στηρίχθηκε σε αρχαίες ελληνικές και λατινικές πηγές, σε μαρτυρίες περιηγητών και Ολλανδών εμπόρων αλλά και σε προγενέστερους άτλαντες νησιωτικών χαρτών. Ωστόσο ο ίδιος δεν ταξίδεψε ποτέ εκτός Ολλανδίας. Στον πρώτο χάρτη απεικονίζεται το νησί της Σπιναλόγκας (Αρχαία Καλυδών) με το ενετικό φρούριο το οποίο χτίστηκε το 1579 πάνω σε αρχαίες οχυρώσεις. Οι οχυρώσεις του φρουρίου εκτείνονται σε δύο ζώνες με την πρώτη να είναι προσαρμοσμένη στη μορφολογία των ακτών και τη δεύτερη στους βράχους της κορυφογραμμής. Η χρήση του φρουρίου στη ενετική περίοδο ήταν καθαρά στρατιωτική. Ακόμη και μετά την παράδοση του Χάνδακα (του Ηρακλείου) στους Τούρκους το 1669 η Σπιναλόγκα παρέμεινε υπό βενετσιάνικη κατοχή μέχρι το 1715, οπότε και καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς. Σε αυτό το διάστημα συχνά κατέφευγαν στο νησί οι Κρητικοί αντάρτες, οι λεγόμενοι ''Χαΐνηδες''. Μετά την παράδοση του φρουρίου στους Οθωμανούς εγκαταστάθηκε εκεί μουσουλμανικός πληθυσμός ο οποίος αποχώρησε στα τέλη του 19ου αιώνα. Το 1903 αποφασίστηκε η εγκατάσταση στο νησί χανσενικών ασθενών. Στο δεύτερο χάρτη απεικονίζεται ο κόλπος της Ελούντας με το νησί της Σπιναλόγκας να βρίσκεται στο στόμιό του. Απέναντι από το νησί λίγα μόλις μέτρα είναι η χερσόνησος Κολοκύθα.