Σχέδιο που απεικονίζει μέρος του μνημείου του Φιλοπάππου στον ομώνυμο λόφο της Αθήνας. Η εικόνα του μνημείου προέρχεται από το βιβλίο: «Οι αρχαιότητες της Aθήνας και άλλα μνημεία της Ελλάδας», που έγραψε ο Άγγλος φιλέλληνας, ζωγράφου, αρχιτέκτονας, περιηγητής,Tζέιμς Στιούαρτ μαζί με τον αρχιτέκτονα Νίκολας Ρέβετ το 1794. Από το 1751 που ήρθαν στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα μέχρι το 1754 οι Στιούαρτ και Ρέβετ κατέγραψαν και αποτύπωσαν σε σχέδια όλα τα αρχιτεκτονικά μνημεία της πόλης της Αθήνας. Ο Στιούαρτ ονομάστηκε λόγω του έργου του στην Αθήνα «Αθηναίος». Ο Ιούλιος Αντίοχος Φιλόπαππος ήταν απόγονος του οίκου των Σελευκιδών, ηγεμόνων του ελληνιστικού βασιλείου της Συρίας, ο οποίος κατέφυγε εξόριστος στην Αθήνα μετά την κατάλυση του βασιλείου της Κομμαγηνής στη Συρία από τους Ρωμαίους το 72 μ.Χ. Χάρη στις πλούσιες ευεργεσίες του προς το Δήμο των Αθηναίων, ο Φιλόπαππος ανακηρύχθηκε ύπατος, απέκτησε το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτη και συγχρόνως την άδεια να υψώσει ταφικό μνημείο, σε ιερά υψώματα και μάλιστα στην ιδιαίτερα τιμητική θέση απέναντι από την Ακρόπολη. Σύμφωνα με τον Παυσανία το μνημείο κτίσθηκε στην ίδια θέση, όπου παλαιότερα είχε ταφεί ο Μουσαίος, αρχαίος Έλληνας ποιητής, μαθητής και για κάποιους γιος του Ορφέα. Ο λόφος του Φιλοπάππου ονομάζεται και λόφος των Μουσών. Το μνημείο χρονολογείται στο 114-116 μ.Χ. και αποτελείται από μία μεγάλη μαρμάρινη πρόσοψη πάνω σε κρηπίδα ύψους 12 μέτρων διακοσμημένη με ανάγλυφα που αναπαριστούν το Φιλόπαππο και μέλη της οικογένειάς του. Το μνημείο σωζόταν μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα, όταν ο Κυριακός ο εξ Αγκώνος αντέγραψε τις πέντε επιγραφές της πρόσοψης. Οι τρεις που είναι χαραγμένες κάτω από τα αγάλματα, δίνουν τα ονόματα των απεικονιζόμενων προσώπων. Η κεντρική μορφή ήταν ο Φιλόπαππος, γιος του Επιφάνους, αριστερά ο Αντίοχος, γιος του βασιλέα Ιουλίου Αντιόχου Φιλoπάππου, και δεξιά ο βασιλιάς Σέλευκος Νικάτωρ, γιος του Αντιόχου.