Σχέδιο των περιηγητών J. Stuart και N. Revett που παρουσιάζει τον Ιλισσό ποταμό και τη γέφυρα που οδηγούσε στο Παναθηναϊκό Στάδιο το 1794. Κτηνοτρόφοι βόσκουν κοπάδια αιγοπροβάτων στη γύρω περιοχή που έχει χαμηλή βλάστηση. Ο Ιλισσός, ή Ιλισός, ή Ηιλισός, ή Ειλισσός ποταμός λατρευόταν κατά την αρχαιότητα ως θεός. Πήγαζε από τη δυτική πλευρά του Υμηττού, κυλούσε μπροστά από το λόφο του Αρδηττού και το Παναθηναϊκό Στάδιο και κατέληγε στο Φαληρικό όρμο. Στις παρυφές του Αρδηττού δίπλα στον Ιλισσό οι Αθηναίοι είχαν κτίσει ναό αφιερωμένο στον Πάνα, τον Αχελώο και τις Νύμφες. Μία τρίτοξη γέφυρα, όπως παρουσιάζεται στην εικόνα, κατασκευάστηκε κατά τη ρωμαϊκή εποχή μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο ενώνοντας τις δύο όχθες του ποταμού. Η γέφυρα καταστράφηκε από τον Τούρκο διοικητή της Αθήνας Χατζή Αλή Χασεκή, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τα δομικά υλικά της στην κατασκευή τείχους. Το 1939 ο Μεταξάς αποφάσισε την κάλυψη της κοίτης του ποταμού Ιλισσού με τη χαρακτηριστική φράση «Θάπτομεν τον Ιλισσόν». Τη θέση του ιερού ποταμού πήραν για τις ανάγκες της οικιστικής ανάπτυξης και των μεταφορών της σύγχρονης Αθήνας οι οδοί Μιχαλακοπούλου, Βασιλέως Κωνσταντίνου και Καλλιρόης. Πολλά ποτάμια έρρεαν στην Αθήνα κατά την αρχαιότητα. Εκτός από τον Ιλισσό, ο Ηριδανός, ο Αλασσώνας, το Λυκόρεμα, ο Κυκλοβόρος, ο Βουρλοπόταμος, ο Βοϊδοπνίχτης ήταν μερικά από αυτά. Σύμφωνα με μελέτη του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών, παλαιότερα στην Αθήνα το 80% των νερών της βροχής το απορροφούσε το έδαφος και μόνο το 20% έπεφτε στην θάλασσα. Επιπρόσθετα, ενώ στα τέλη του 19ου αιώνα διέσχιζαν το λεκανοπέδιο 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια, το 1999, ο αριθμός τους ήταν μικρότερος των 70 (κάτω, δηλαδή και από το 10%) και σήμερα δεν υπερβαίνουν τα 50. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δομημένες επιφάνειες στην Αθήνα κάλυπταν το 25% του λεκανοπεδίου. Το 1975 το 75% καλύφθηκε από δομημένες επιφάνειες και δρόμους, ενώ οι ελεύθεροι χώροι αποτελούσαν μόλις στο 4%. (Πηγές: Τα Νέα, 4/7/2009, Καθημερινή άρθρο Δημ. Λάππα, Φωτογραφικό αρχείο- Δέσποινα Δρεπανιά «Αθήνα μέσα στο χρόνο»).