Το εικονιζόμενο σχέδιο παρουσιάζει το κιονόκρανο κορινθιακού τύπου και το επιστύλιο από ένα μη σωζόμενο μνημείο της Θεσσαλονίκης του 2ου μ.Χ., τη Στοά των Ειδώλων στην Αρχαία Αγορά της Θεσσαλονίκης. Διακρίνονται οι σημειώσεις των Άγγλων περιηγητών, αρχαιολόγων και αρχιτεκτόνων, James Stuart και Nicholas Revett, που κατέγραψαν τις διαστάσεις των επιμέρους τμημάτων του κορινθιακού κιονόκρανου και του επιστυλίου. Κύρια γνωρίσματα του κορινθιακού ρυθμού είναι τα φύλλα ακάνθης σε υψηλό έχινο (καλάθι) και οι έλικες στις τέσσερις γωνίες του. Ο κορινθιακός ρυθμός χρησιμοποιήθηκε κυρίως κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους. Η διακόσμησή του είναι η πιο περίτεχνη σε σύγκριση με τον ιωνικό και το δωρικό ρυθμό. Χαρακτηριστικό δείγμα ναού σε κορινθιακό ρυθμό είναι ο Ναός του Ολυμπίου Διός, που κατασκευάστηκε στην Αθήνα κατά την περίοδο του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού. Η Στοά των Ειδώλων ονομαζόταν επίσης «Las Incantadas» δηλ. «Μαγεμένες» από τους Σεφαραδίτες, τους Ισπανοεβραίους που εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη μετά το διωγμό τους από τους βασιλείς της Ισπανίας, Φερδινάνδο και Ισαβέλλα το 1492. Σύμφωνα με έναν λαϊκό μύθο, κυρίαρχο στους βυζαντινούς χρόνους αλλά ανεπιβεβαίωτο από ιστορικά τεκμήρια, όταν ο βασιλιάς της Θράκης προσκλήθηκε για να συμβάλει στην πανελλαδική εκστρατεία που ετοίμαζε ο Μέγας Αλέξανδρος εναντίον των Περσών, ήρθε στη Μακεδονία με τη γυναίκα του, με την οποία ο Αλέξανδρος σύναψε ερωτικές σχέσεις. Ο βασιλιάς της Θράκης το αντιλήφθηκε και έβαλε να κάνουν μάγια στο Μέγα Αλέξανδρο την ώρα που ο τελευταίος περνούσε τη Στοά κατευθυνόμενος προς τα διαμερίσματα της γυναίκας του Θράκα βασιλιά. Όμως ο Μέγας Αλέξανδρος ειδοποιήθηκε και δεν επισκέφτηκε τη βασίλισσα, και υπέστησαν τα μάγια η βασίλισσα που βγήκε ανήσυχη στη Στοά για να προϋπαντήσει τον Αλέξανδρο και ο βασιλιάς των Θρακών με τη συνοδεία του, που ήθελαν να διαπιστώσουν εάν ο Αλέξανδρος είχε μαγευτεί. Το ρωμαϊκό μνημείο βρέθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα να αποτελεί μέρος της οικίας ενός πλούσιου εβραίου εμπόρου, του Λιάτσι Αρδίτη, στην περιοχή Rogos, βόρεια της οδού Εγνατία από την Παναγία Χαλκέων έως τα λουτρά Παράδεισος. Το 1753 οι βρετανοί περιηγητές στην τουρκοκρατούμενη Ελλάδα James Stuart (1713-1788) και Nicholas Revett (1720-1804) επισκέφθηκαν, με τη διαμεσολάβηση του βρετανού προξένου, την οικία του εβραίου εμπόρου και κατέγραψαν σε χαρακτικό το μνημείο. Το σχέδιο του κιονόκρανο και του επιστυλίου προέρχεται από τον τρίτο τόμο του βιβλίου τους «Οι αρχαιότητες της Αθήνας», που εκδόθηκε το 1794. Η αναπαράσταση των Stuart και Revett αποδείχθηκε ιδιαίτερα σημαντική, καθώς τα αγάλματα αφαιρέθηκαν από τον παλαιογράφο Emmanuel Miller και μεταφέρθηκαν στη Γαλλία το 1864 με άδεια του σουλτάνου, ενώ η εβραϊκή οικία και τα κατάλοιπα του μνημείου χάθηκαν στη μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στη Θεσσαλονίκη το 1917. Οι αμφίπλευροι ανάγλυφοι πεσσοί δεν έχουν επιστραφεί στη Θεσσαλονίκη και φυλάσσονται στο Μουσείο του Λούβρου. Αντίγραφά τους φιλοξενήθηκαν στην 80η Δ.Ε.Θ.