Το έργο του Otto Magnus von Stackelberg (1787-1837) είναι μια χαλκογραφία του 1831 που απεικονίζει μια σκηνή από επιμνημόσυνη δέηση Ψυχοσάββατου στην Αθήνα. Στην εικόνα, φαίνεται να τελείται η δέηση στα ερείπια κάποιου αρχαίου ναού και οι εκφράσεις και η στάση του σώματος των παρευρισκόμενων δηλώνουν την ευλάβεια και την θρησκευτική τους κατάνυξη. Δεν υπάρχουν εικόνες στους τοίχους ούτε έπιπλα. Στο πίσω μέρος της εικόνας φαίνεται να απεικονίζεται κάποιος μιναρές. Η χριστιανική Εκκλησία όρισε κάποια ιδιαίτερα Σάββατα να είναι αφιερωμένα στις μνήμες των κεκοιμημένων και μάλιστα «των απανταχού της Οικουμένης», τα οποία ονομάζει Ψυχοσάββατα. O Stackelberg, δημιουργός του έργου, μεγάλωσε και μορφώθηκε στην Εσθονία ενώ έζησε στην Ελλάδα από το 1810 έως το 1813. Επηρεασμένος από το αρχαιόφιλο πνεύμα της εποχής δημοσίευσε έργα, κυρίως με τοπία και ανθρώπινους τύπους αλλά και αρχαιότητες. Όσον αφορά τις ανθρώπινες μορφές, ήθελε να αποδώσει την πιο παραστατική εικόνα της πραγματικότητας σαν «ιστορική στιγμή».