Η εικονομαχία εκδηλώθηκε ως ένα αντιμοναχικό κίνημα με σκοπό τη μείωση του αριθμού των μοναχών και τον έλεγχο της μοναστηριακής περιουσίας, στο πλαίσιο κοινωνικοπολιτικών μέτρων αυτοκρατόρων της δυναστείας των Ισαύρων.
Με την εδραίωση του Ισλάμ στην Ανατολή, στη διάρκεια του 8ου αιώνα, προωθούνται και επικρατούν οι ανεικονικές αντιλήψεις.
Υπερβολές και δεισιδαιμονίες περί των εικόνων διαμορφώνουν κλίμα εικονολατρίας με ειδωλολατρικές εκδηλώσεις και αντιλήψεις από μέρος μοναχών και ιερωμένων.
Προσπάθειες των κρατούντων να περιορίσουν τη μεγάλη δύναμη και την επιρροή της Εκκλησίας στο λαό σε τομείς όπως η εκπαίδευση και η πρόνοια μέσω των εκκλησιαστικών κοινωφελών ιδρυμάτων(νοσοκομεία, γηροκομεία,…).
Οι εικονομάχοι επηρεάζονται από αιρέσεις όπως ο μονοφυσιτισμός και ο ωριγενισμός αλλά και από μονοθεϊστικές θρησκείες στις οποίες απαγορεύεται η απεικόνιση του θεού.
ΓΕΓΟΝΟΤΑ
Το 726 ο αυτοκράτορας Λέων ο Γ΄ Ίσαυρος διατάζει την απομάκρυνση της εικόνας του Χριστού από τη Χαλκή Πύλη των ανακτόρων.
Ο Πατριάρχης Γερμανός και ο Πάπας Γρηγόριος Γ' αντιδρούν δυναμικά στις αποφάσεις του Λέοντα Γ΄ Ίσαυρου και πολλοί πιστοί επαναστατούν και συγκρούονται με το στρατό.
Η Σύνοδος της Ιέρειας (περιοχή της Κωνσταντινούπολης) το 754, ασπάζεται και θεσμοθετεί τις αντιλήψεις των εικονομάχων.
Η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος συγκαλείται από την αυτοκράτειρα Ειρήνη Αθηναία στη Νίκαια της Βιθυνίας, το 787, κατά την οποία επικρατούν μετριοπαθείς απόψεις, ακυρώνονται οι αποφάσεις της Συνόδου της Ιέρειας(754) και αποφασίζεται η αναστήλωση των εικόνων.
Με τη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης, το 843, η οποία συγκαλείται από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα, επαναφέρονται σε ισχύ τις αποφάσεις της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου.
ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Μεγάλες καταστροφές έργων τέχνης προκαλούνται από βίαιες αντιδράσεις του φανατισμένου πλήθους των εικονομάχων.
Χριστιανικά σύμβολα και διάκοσμος με μορφές ζώων και φυτών αποτελούν βασικά στοιχεία της ανεικονικής τέχνης που επικρατεί κατά τη διάρκεια της Εικονομαχίας (726-845).
Η σύγκρουση των βυζαντινών αυτοκρατόρων με τον πάπα, με αφορμή τις εικονομαχικές απόψεις που επικρατούν, περιορίζει την επιρροή του Βυζαντίου στις ιταλικές κτήσεις και αυξάνει τις σχέσεις του πάπα με τους Φράγκους ηγεμόνες.
Ο φανατισμός και τα πάθη κυριαρχούν και εξαπολύονται διωγμοί εναντίον των μοναχών, με κακοποιήσεις, εξορίες και εκτελέσεις.
Η αναγέννηση των γραμμάτων στο Βυζάντιο τον 9ο αιώνα, συνδέεται με την ανάληψη φιλολογικών, θεολογικών και ιστορικών μελετών και έρευνας στο πλαίσιο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης μεταξύ εικονομάχων και εικονολατρών.
Αξιοποιώ τις συγκεκριμένες αναφορές αλλά κι άλλες γνώσεις για το θέμα και δημιουργώ κείμενο για τα αίτια, τα γεγονότα και τις συνέπειες της Εικονομαχίας.