O "Παλιός δρόμος του αλατιού"

Κατά το Μεσαίωνα η μεγαλύτερη ποσότητα αλατιού στη Βόρεια Ευρώπη εξορυσσόταν στο Luneburg της Β. Γερμανίας και από εκεί εξάγονταν στις χώρες της Βαλτικής και μέχρι τη  Σκανδιναβία. Το σημαντικότερο κέντρο αποθήκευσης και εμπορίου αλατιού ήταν το Lubeck,  το μεγαλύτερο τότε λιμάνι της Βαλτικής. Η οδός μεταφοράς του αλατιού από το Luneburg στο Lubeck είναι γνωστή ως "Ο παλιός δρόμος του αλατιού" ("Alte Salzstrasse").

Ο "λευκός χρυσός" το αλάτι μεταφέρονταν με κάθε μέσο και με πολύ κόπο. Από το 1398 ήταν δυνατή η μεταφορά του και με πλοία με την κατασκευή του καναλιού Stecknitz, που είναι ένα από τα παλαιότερα τεχνητά κανάλια της Ευρώπης. Παρόλα αυτά η διάρκεια της μεταφοράς του αλατιού ήταν περίπου 20 μέρες.

Ο έλεγχος της εξόρυξης και της εμπορίας του αλατιού ελέγχονταν από την Χανσεατική Ένωση, μια συμμαχία πόλεων της Β. Γερμανίας, και ήταν η βασική πηγή της δύναμής της. Η τελευταία σύνοδος της Ένωσης πραγματοποιήθηκε το 1669, αλλά η Ένωση δεν  διαλύθηκε ποτέ επίσημα. Έτσι, το Lubeck, το  Hamburg και η Bremen είναι ακόμα γνωστές ως Χανσεατικές πόλεις.