Η καύση του υδρογόνου και η καταστροφή του Χίντενμπουργκ

Τα τεράστια μπαλόνια των πρώτων αερόστατων ήταν γεμάτα με αέρα ο οποίος θερμαίνονταν με φωτιά από τη βάση τους ώστε να διασταλθεί, να μειωθεί η πυκνότητά του και να καταστεί ελαφρύ-τερος από τον αέρα του περιβάλλοντος. Έτσι, το αερόστατο αιωρείτο.
Όταν ήλθε η εποχή των τεράστιων αυτοκινού-μενων αερόστατων (αερόπλοιων ή Ζέπελιν) αυτό δε μπορούσε να γίνει και έτσι σαν πληρωτικό αέριο χρησιμοποιούνταν υδρογόνο ως πολύ ελεφρύτερο του αέρα. Περισσότερα από 250.000 κυβικά μέτρα υδρογόνου απαιτούνταν για κάθε αερόπλοιο. Η ναυαρχίδα της νέας αυτής εποχής των αεροπλοίων ήταν το πολυτελέστατο Hindenburg. Με μήκος πάνω από 250 μέτρα, μόλις ένα χρόνο από την κατασκευή του είχε εκτελέσει 36 υπερατλα-ντικές πτήσεις.

Στις 6 Μαίου 1937 το Hindenburg είχε άδοξο τέλος. Ενώ προετοιμάζονταν για προσγείωση κοντά στο New Jersey των Η.Π.Α. εξεράγει και τυλίχθηκε στις φλόγες με αποτέλεσμα 37 από τους 96 επιβάτες να βρουν φρικτό θάνατο και πολλοί να τραυματισμούν.
Το τραγικό γεγονός είχε ώς αίτιο μια απλή χημική αντίδραση. Την οξείδωση ή καύση του υδρογό-νου, η οποία είναι αντίδραση με μεγάλη ταχύτητα και ισχυρά εξώθερμη. Οι τεράστιες ποσότητες θερμότητας που εκλύθηκαν προκάλεσαν την έκρηξη.

Όπως οι περισσότερες καύσεις και η καύση του υδρογόνου χρειάζεται θερμότητα για να ξεκινήσει. Που βρέθηκε η θερμότητα στο Hindenburg;
Πολλοί πιστεύουν ότι προσέκρουσε σε ηλεκτρικά καλώδια και προκλήθηκε σπινθήρας, άλλοι ότι έπεσε κεραυνός.