Oι χημικές εξισώσεις της εξουδετέρωσης |
Η χημική εξίσωση μιας εξουδετέρωσης μπορεί να γραφεί με τρείς διαφορετικούς τρόπους. Αν θέλουμε να δείξουμε απλώς τα αντιδρώντα (το οξύ και τη βάση) και τα προϊόντα της αντίδρασης γράφουμε τη μοριακή χημική εξίσωση: ΗCl(aq) + NaOH(aq) Aν θέλουμε να δείξουμε σαφώς ότι τόσο στα προϊόντα όσο και στα αντιδρώντα μερικές ενώσεις υπάρχουν μόνον ως ιόντα στο διάλυμα, πρέπει να γράψουμε το ΗCl(aq) ως H+(aq) και Cl-(aq), το ΝaOH(aq) ως Na+(aq) και OH-(aq) και το NaCl(aq) ως Na+(aq) και Cl-(aq). Έτσι προκύπτει μια πλήρης ιοντική εξίσωση: H+(aq) + Cl-(aq) + Na+(aq)
+ OH-(aq) Παρατηρούμε ότι τα ιόντα Na+(aq) και Cl-(aq) εμφανίζονται τόσο στα αντιδρώντα όσο και στα προϊόντα. Τα ιόντα αυτά δε συμμετέχουν στην αντίδραση, είναι απλοί θεατές και μπορούν να διαγραφούν από τα αντιδρώντα και τα προϊόντα. Έτσι προκύπτει η τελική ιοντική εξίσωση: H+(aq) + OH-(aq)
όπου φαίνεται ότι η εξουδετέρωση δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αντίδραση των κατιόντων υδρογόνου και των ανιόντων υδροξειδίου προς παραγωγή νερού. Για την εξουδετέρωση θειικού οξέος και υδροξειδίου του νατρίου θα έχουμε αντίστοιχα: Μοριακή εξίσωση: Η2SO4(aq) + 2NaOH(aq)
Πλήρης ιοντική εξίσωση: 2H+(aq) + SO4-(aq) +
2Na+(aq) + 2OH-(aq) Τελική ιοντική εξίσωση: 2H+(aq) + 2OH-(aq) και μετά τη διαίρεση δια 2: H+(aq) + OH-(aq) Παρατηρούμε ότι ανεξάρτητα από το είδος του οξέος και της βάσης που εξουδετερώνονται η τελική χημική εξίσωση είναι πάντα η ίδια. Βέβαια, αν για οποιαδήποτε εξουδετέρωση δίνουμε μόνο την τελική ιοντική εξίσωση ο αναγνώστης δε μπορεί να γνωρίζει ποιο οξύ και ποιά βάση αντέδρασαν. Έτσι, πολλές φορές οι εξισώσεις εξουδετέρωσης γράφονται και με τη μοριακή τους μορφή. |