Απεικονίζει τη γέννηση της θεάς του έρωτα και την αναγέννηση του αρχαίου
ιδεώδους της ομορφιάς στην Πρώιμη Αναγέννηση. Η θεά αναδύεται από τη
θάλασσα μέσα σ' ένα κοχύλι που το φέρνουν στη στεριά φτερωτοί θεοί του
ανέμου μέσα σε μια βροχή από ρόδα. Την ώρα που ετοιμάζεται να πατήσει
στη γη την υποδέχεται μια από τις Νύμφες ή τις Ώρες μ' έναν πορφυρό
μανδύα. Η σύνθεση είναι απόλυτα αρμονική, με χαριτωμένη κίνηση και μελωδικές
γραμμές. Παρ' όλα αυτά οι φιγούρες δεν είναι εντελώς στέρεες ούτε τόσο
σωστά σχεδιασμένες. Η Αφροδίτη είναι τόσο όμορφη, ώστε δεν προσέχουμε
τον αφύσικα μακρύ λαιμό, τους πολύ χαμηλούς ώμους και τον περίεργο τρόπο
με τον οποίο ενώνεται με τον κορμό το αριστερό χέρι. Οι ρυθμικές φόρμες
της γοτθικής τέχνης αναμιγνύονται με το ύφος των αρχαίων
ρωμαϊκών ανάγλυφων.