Η ποσότητα αέρα που χρειαζόταν για την ανύψωση της θερμοκρασίας στα χυτήρια, διοχετευόταν, αρχικά, φυσώντας από ειδικούς σωλήνες. Με την εμφάνιση των μεγαλύτερων χυτηρίων χαλκού - ορείχαλκου και σιδήρου τα πνευμόνια των ανθρώπων δεν ήταν σε θέση να παράγουν την ποσότητα του αέρα που απαιτούνταν για τις εστίες.
Γύρω στο 3.000 π.Χ. κατασκευάστηκαν φυσερά, κατ' αρχάς από δέρμα προβάτου, κατσίκας ή χοίρου. Στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν και πήλινες ή ξύλινες κατασκευές, καλυμμένες με εύκαμπτο δερμάτινο διάφραγμα.
Αρχικά η κίνηση δίνονταν με τα χέρια, στη συνέχεια καθιερώθηκαν τα πόδια.