Τα
επόμενα έργα βασίζονται σε κλασικούς μύθους και ήταν παραγγελία του
Λορέντσο ντι Πιερφραντσέσκο ντε Μέντιτσι, ενός ευγενούς που μελετούσε
την πλατωνική φιλοσοφία. Πολλοί μελετητές υποστηρίζουν ότι αυτή η φιλοσοφία
ενέπνευσε τη νέα ιδέα για έργα μεγάλης κλίμακας με κοσμικό περιεχόμενο.
Οι μορφές που απεικονίζονται είναι οι συμβολικές ενσαρκώσεις κάποιων
ηθικών ή μεταφυσικών αληθειών. Η Άνοιξη είναι μια μεγάλη σύνθεση με
μυθολογικά πρόσωπα και έχει χαρακτηριστεί το ζωγραφικό ισοδύναμο ενός
λυρικού ποιήματος, που καλεί τον θεατή να μπει στο βασίλειο της Αφροδίτης,
της αιώνιας ομορφιάς και άνοιξης. Η μορφή στο κέντρο, μάλλον η Αφροδίτη,
καλεί τον θεατή στον φανταστικό κόσμο του κήπου της, όπου βρίσκονται
ο Απόλλων, οι Τρεις Χάριτες και η Φλώρα, θεότητα των λουλουδιών. Το
ακριβές νόημα του έργου μας είναι άγνωστο. Η ζωγραφική σύνθεση διακρίνεται
για την πλαστικότητα και την αρμονία των μορφών, το νατουραλισμό και
την πιστή αναπαράσταση της φύσης.